Moedas para Caronte

Eses profes tan... recoñecibles . Risas e crítica mordaz, todo nun. Esmendrello coa risa! Cada vez que o vexo. Pero teño algo que alegar á excelente interpretación dos dous actores: Brunelleschi nunca pintou a cúpula da catedral de Florencia, nin por dentro nin por fóra; so se encargou de facela... ( ou...¿será que tamén eu lle estou collendo manía a González? ). O outro vídeo da certeira serie El profe me tiene manía vai de cromos (un clásico), e tampouco ten desperdicio. Déixovolo AQUÍ . Aproveitade para facer sangue. Non hai dor!

Mirade que beleza deixou o Outono no xardín do instituto . Tan fermosa como tóxica : Amanita Muscaria . Muscaria (de mosca), porque os insectos quedan un tempo paralizados ao contacto con ela. Agora ben, sobre o seu mortífero perigo, ningún nome lle cae mellor que o que lle demos en Galicia: Reventabois . E mirándoa con detemento, pregúntome cantos bois sería capaz de namorar e tumbar con esa incrible copa vermella amendoada de branco, para que os nosos avós a chamaran así... 

De pequeno íanme as preguntas curiosas. Encantábanme este tipo de libros. E había tempo que non me reatopaba con un así. Foi remexendo un pouco na biblioteca do instituto , en Vilalonga. Escollino, abrín polo medio, e atopeime preguntas boísimas... Algunhas coñecidas e outras non. Así que secuestreino, e xa na casa sometino a interrogatorio. E alí, lendo e rindo a partes iguais, entendín que o que fai grande a estas preguntas, é precisamente o curiosa e cínica que soe ser a resposta . Como a Historia. Como a Vida. O "Y" é realmente grego?  Por que calzo un 42 se os meus pes non miden 42 centímetros?  Por que se regalan ovos na Pascua?  Que país é o único do mundo que non pon o seu nome nos selos de correos? Por que non houbo día 5 de outubro de 1582 nalgúns países?  Por que no teclado as letras non están por orde alfabética?  Que significa en realidade BMW? Por que o maillot amarelo do Tour de Francia é amarelo? De onde vén o nome do osiñ...

Ás veces atopas unha noticia que te reconcilia coa vida. A de hoxe vai de animais fermosos, intelixentes e leais . Capaces de recibirte á carreira e con mil lambetazos aínda que leves un ano fóra da casa. Con ollos grandes e limpos, e sen un mal reproche. Animais nobres e silenciosos que non sempre atopan unha persoa á altura, capaz de devolverlles un pouco do que eles nos dan.  A historia de Mónica e Zoe é un oasis doce e cálido na seca e xélida realidade, e especialmente na do galgo; porque 50.000 novos galgos son abandonados cada ano en España . Cálculo que non ten en conta aos que son queimados vivos, pulverizados con ácido, arroxados a pozos, atados no interior de covas, colgados de árbores ou sometidos a outras canalladas similares. Case sempre, como imaxinades, ligadas a cazadores imbéciles e desprezables, que reducen a vida dun ser admirable a catro carreiras polo monte . E como é cousa de todos loitar contra iso  e lembrarnos dos que agardan unha segund...

Soñou ser Adele... e conseguiuno sendo ela mesma . Con talento, con esforzo, e coa axuda de seus propios irmáns á batería e á guitarra.  Porque  o s soños lógranse so cando camiñamos cara eles... Ao grande. Aínda sendo pequenos.  Clic para velos... e lembrade pechar a boca!

Son eu. Mirade ben.  Nacido en China, porque xoguei á lotería da vida . E non me refiro á da ONCE (11/11/11), que na vida non todas as loterías teñen que ver cos cartos. Refírome a outra. A que puxo en marcha Save the Children para ensinarnos que a vida é puro azar. Que nacimos aquí, pero puido ser noutro lugar do mundo . Porque se xogásemos a sacar a bola outra vez, seguramente nos tocaría en Asia, ou en África, ou en América do Sur, ou nun lugar no que precisariamos de máis axuda que a da nosa nai para lograr saír adiante. É estatística, e é real. E, entre todos, temos que lograr cambiar a sorte deses nenos. Probade a vosa sorte   AQUÍ . Para entender. E despois, contádesnos.

Este é o potente inicio dunha novela gráfica rompedora . E despois de devorar o libro, que é a dura Historia que lles tocou vivir aos nosos avós, asegúrovos que custaravos quitar da cabeza esas zapatillas á beira da ventá dun cuarto piso , cando o pai de Antonio Altarriba decidiu que por fin, despois de tantos esforzos, lograría o seu soño de poder voar. " El 4 de mayo de 2001 el padre de Antonio Altarriba se suicidó .  De esa manera ponía fin a una vida marcada por el fracaso y la frustración. Al igual que otros muchos hombres y mujeres del pasado siglo intentó construir un mundo más justo y la Historia le dio la espalda, quiso volar con las alas de la ilusión y acabó estrellándose... " EL ARTE DE VOLAR, de Antonio Altarriba, e Kim

Idea para os músicos e cantareiras das terras de Meira .  Porque... acaso pode haber un público máis a man, e máis divertido? Para cando unha proba? A crise está a castigar tamén ás granxas galegas. O porque?: a Unión Europea obrigou a modernizar as granxas (endebedamento dos gandeiros); pero ao tempo obríganos a producir menos do que podemos e do que consumimos (as famosas cotas lácteas); en cambio, a Francia sóbralle leite, que coloca aquí a prezos extrabaixos, rompendo totalmente o mercado coa axuda das marcas brancas; a raíz diso, o que se paga ao produtor non dá para cubrir os costes de produción (trinta céntimos por litro!). Que podemos facer? Adaptarnos aos tempos. Pensar, Innovar, Ser Orixinais. Un exemplo atopámolo moi cerca, en Monterroso, no innovador e fermoso proxecto da Granxa Maruxa (a súa web, AQUÍ ). Onde a vaca non é tratada como unha fábrica de leite, senón como un ser vivo que precisa, como nós, ambientes agradables: paisaxes...

A veces la vida se revolverá contra ti , como una novela mal planificada. Entonces lo único que la salvará, será el mirar atrás y comprobar que, pese a perder, has navegado . Que has luchado. Que lejos de quedarte en la bahía segura, un día te atreviste a soltar amarras , a desplegar todo el trapo, a cazar vientos en las velas y a luchar por tu propia bandera . Por eso, hoy me hermano con mis amigos de BiblioMeira . Porque si alguna película enseña a sentir, a pensar, y a vivir libremente, esa es "El club de los poetas muertos" ...  Para no descubrir en el momento de la muerte, que no había vivido...

480 a.C. Han pasado más de cuarenta años desde el lobo y el invierno. Y, como entonces, no es miedo lo que siente. No. No es miedo. Sólo inquietud. Una percepción mejorada de las cosas. Así empieza nuestra historia favorita . La del invierno, el lobo y el niño. El niño que regresó cuando nadie lo esperaba y que, cuarenta años después, se ha hecho  un hombre digno de su reina , de un reino y de 300 hombres dispuestos a dar su vida por el. Y así lo hacen, llegado el momento. En las Termópilas, frente al temible ejército de Jerjes. A las órdenes de su rey... Ya conocéis la película. La historia de los 300 espartanos de Leónidas. Una historia hermosa.  Terrible. Violenta. Sangrienta. Dura. Épica . Un homenaje a la crudeza de la guerra, pero también a viejos valores de los que ya apenas se habla. Valores que dan lugar a los cinco capítulos del cómic:  Honor. Deber. Gloria. Combate. Victoria . Porque 300 es una película visceral, capaz de encender pasiones. Pero...