Ás veces atopas unha noticia que te reconcilia coa vida. A de hoxe vai de animais fermosos, intelixentes e leais. Capaces de recibirte á carreira e con mil lambetazos aínda que leves un ano fóra da casa. Con ollos grandes e limpos, e sen un mal reproche. Animais nobres e silenciosos que non sempre atopan unha persoa á altura, capaz de devolverlles un pouco do que eles nos dan.
A historia de Mónica e Zoe é un oasis doce e cálido na seca e xélida realidade, e especialmente na do galgo; porque 50.000 novos galgos son abandonados cada ano en España. Cálculo que non ten en conta aos que son queimados vivos, pulverizados con ácido, arroxados a pozos, atados no interior de covas, colgados de árbores ou sometidos a outras canalladas similares. Case sempre, como imaxinades, ligadas a cazadores imbéciles e desprezables, que reducen a vida dun ser admirable a catro carreiras polo monte.
E como é cousa de todos loitar contra iso e lembrarnos dos que agardan unha segunda vida nas canceiras, déixovos as ligazóns a SOS Galgos, a Protectora de Lugo, ao coidadoso blog da Protectora de Vigo e, de paso, a un certeiro e inquietante artigo de Arturo Pérez-Reverte: "La perra color canela". Deses que encollen a alma e dificultan a dixestión, a partes iguais.
Guau!
ResponderEliminarAdemais de todas as ventaxas que sinala Mónica, os galgos teñen unha máis: a súa sombra é a máis bonita entre todas as sombras de cas, en serio!
E conta comigo para partirlle a cara ó que lle faga dano a un can, aunque no suene cívico...
Canto hai qué loitar para que a xente se dé conta de que os animais sinten e sufran coma nós!? e qué vos parece? cando neste país aínda hai xente que vai ver como se tortura ata a morte a un animal nunha praza! é unha VERGOÑA!!é INTOLERABLE!! É INDIGNANTE! Súmome a Reverte e a Vitoria : pártolle a cara ó que lle faga dano a un animal.Cívico? a caso é cívico o que maltrata?!
ResponderEliminarAí estamos, valentes!
ResponderEliminarBueno, xa temos grupo para "crujir" ao que faga falta. Agora só queda... que non faga falta!
pd: ademais dunha sombra e un corazón fermoso, non entendo como alguén pode levantarlle a man a un animal cun aspecto así, tan sumamente fráxil.
Estou contigo Miguel.
ResponderEliminarPD: para cando unha entrada no blog do "Tío la Vara"??? :-)
Tou de acordo con vos, eu son unha persoa moi pacífica pero creo que se vexo a alguén maltratando a un animal non me quedo quieta é algo que non podo consentir e loitaría con quen fora para defendelo ¡que pena que quede xente con tan pouca sensibilidade!
ResponderEliminar