Saltar ao contido principal

El indomable Will Hunting

Will posuía un don: tiña unha intelixencia apabullante. Pero tamén un montón de medos e condicionantes que non o deixaban medrar, como unha infancia turbia, a vida que levaba no barrio, ou algúns problemas coa lei. En realidade,  Will era un macarrilla


Ata que, tras resolver varios problemas matemáticos mentres limpa nun edificio universitario, alguén dalle a oportunidade de reconducir a súa vida. Entón Will, tan brillante como faltón, tan duro como cagado de medo, terá que empezar a elixir entre a súa vida de sempre (traballos fáciles, amigos, copas, broncas) ou as enormes e descoñecidas posibilidades que o seu talento lle ofrece. 

Hai moitos momentos brillantes nesta película... AQUÍ, comparto o que máis me gusta: Will, en plan desafiante, coa única persoa que saberá axudarlle: un peculiar profesor e terapeuta. Ou como diría el, cun "puto comecocos". Quizais só un xenio pode facer pensar e sentir a outro xenio.

Se tedes tempo e ganas, atoparédela fácil en internet, pois é do ano 1997 (recibiu dous Óscar). E senón, por suposto, préstoa con gusto, porque estou seguro de que deixará pegada en vós.

Comentarios

  1. Un dos Oscars foi para os dous guionistas, dous nenos prácticamente, Matt Damon e Ben Affleck que son amigos de toda a vida e escribiron esta obra en formato de película de acción pero os productores fixeron que cambiaran de idea e orientaran o guión hacia o drama... Gus Van Sant tamén foi escollido polos dous actores para dirixir a película. Boa peli e mellor director... se quereres ver algo máís de Van Sant empezade por ''Elephant'' e acabade por ''Gerry''.

    ResponderEliminar
  2. Pois mira: eu non sabía que eles escribiran o guión pensando nunha película de acción... O cambio foilles perfecto! De feito, ese ano gañaron o premio Oscar ao mellor guión orixinal... ademais do de mellor actor secundario para Robin Williams.

    Que non está mal, non? Sobre todo, tendo en conta que naquela edición estaba a película "Titanic", que levaría practicamente todos os premios (once!).

    pd: Por certo, eses dous amigos tan novos, escribindo un guión a medias... lémbranme a certos cineastas que eu coñezo, nos seus inicios... :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

IV Concurso CineHistoria

Cuarta edición e isto non para! Como cada ano, desde que ensino esta materia en 1º de Bacharelato, convoco aos meus alumnos a un concurso, que non é máis cá unha escusa para ver cine... e a través do cine, tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida . Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia; concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! "; ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e convicente posible... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí tedes o IV CONCURSO CINE HISTORIA de 1º de Bacharelato! 55 películas na lista   58 candidatos coa súa minicrítica (8 liñas) Só 3 gañadores

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS