Saltar ao contido principal

Persépole: o comic

Persépole é un cómic cheo de méritos: divirte, critica, e fainos cómplices dunha nena intelixente que nos resulta familiar (a propia autora). Pero ademais, Persépole serve para desterrar tópicos, para formularnos preguntas, para achegarnos de maneira moi visual e esperta á vida nun país (Irán) e nunha cultura (a islámica), da que apenas sabemos nada. Hai cómics que non son de superheroes con superpoderes, senón de persoas normais que, sinxelamente, intentan vivir da maneira máis digna posible. Gustaravos Marjane. Gustaravos Persépole.


Marjane é unha nena criada en Irán, pero educada ao estilo occidental. Non leva velo, gústalle xogar ao Monopoly, fala todas as noites con Deus (ao que lle atopa un enorme parecido físico con Marx!) e de maior quere ser profeta... ou revolucionaria... ou doctora. Era un Irán moderno, os seus pais eran modernos, e ela tamén quería selo.  Unha nena normal nun Irán que... Acaso non é o que pensamos?


Pero en 1979, con só 10 anos, unha Revolución Islámica cambiará a súa vida para sempre. Cos fundamentalistas no poder, Irán convértese rápido nunha negra sombra do que era: recupérase o velo como sinal de decencia (Marji non sabe que facer con el, nunca o levara!), fanse normas que prohiben todo símbolo da cultura occidental (incluso a música!), e aparece un terrible control e represión contra todos aqueles que non levan un "estilo de vida islámico".


Por iso, cando ten 14 anos, os pais de Marjie deciden que Irán xa non é un país para ela, e mándana a estudar a Austria. Alí, conforme se vai facendo adulta, descubrirá que Europa, pese ao que todos pensamos, non é moito mellor cá Irán... Unha lectura para descubrir o valor da novela gráfica, e para aprender a ver mais aló da nosa burbulla. Que vos guste!

"Vivir nunha prisión non é unha vida"
"O medo fainos perder a conciencia e convértenos en covardes"

Comentarios

  1. E se non o atopades, ou sodes máis de peli, que saibades que tamén se fixo, e que é absolutamente leal ao cómic.

    Aquí, quédavos o trailer:
    http://www.youtube.com/watch?v=FGjcfGgVm64

    ResponderEliminar
  2. Sara Paloma6/12/14

    Eu o comic non o lein pero vin a pelicula e realmente encantoume

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Si, a min tamén me gustou moito a película. É moi moi leal ao cómic, e a linguaxe do cine permite poñerlle música e voz a determinados momentos do libro, facendo que nos entre máis polos sentidos. De todos modos Sara, dentro duns anos, cando a peli empece a quedarche esquecida, estou segurísmo de que disfrutarías moito o cómic. Unha forma diferente de entender a vida de Marjane nun país como Irán.

      Eliminar
    2. Sara Paloma7/12/14

      É certo, a pelicula esta moi ben pero espero atopar o comic nalgunha libreria e disfrutar del tanto como coa pelicula

      Eliminar
    3. En librería, ou na biblioteca! Na biblio do instituto hai un! Estará Marjane agardando por ti?

      Eliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...