Saltar ao contido principal

Camiñando ao grande

Soñou ser Adele... e conseguiuno sendo ela mesma. Con talento, con esforzo, e coa axuda de seus propios irmáns á batería e á guitarra. Porque os soños lógranse so cando camiñamos cara eles... Ao grande. Aínda sendo pequenos. Clic para velos... e lembrade pechar a boca!

Comentarios

  1. Alba Malva16/11/11

    Como lle din a esta pequena?
    http://www.youtube.com/watch?v=uZDZg_stgK0&feature=related
    Temblen,artistas de agora...

    ResponderEliminar
  2. Pois fanse chamar "Vázquez Sounds", polo seu apelido. A nena ten so 10 anos, é mexicana, e os que tocan con ela son os seus dous irmáns. Está claro que lles encanta o que están facendo. Non hai máis que velos. Moi boa a cara da cantante cando remata o vídeo.
    A do teu enlace, non se queda atrás...

    ResponderEliminar
  3. Sandra18/11/11

    Encántame Adele e cando vin este vídeo alucinei, estou segura de que van chegar moi lonxe en só uns días que leva o vídeo publicado xa traspasaron fronteras!! Son bós e gústalles o que fan, transmíteno e iso xa o di todo.Moita sorte para eles!! merécena!!

    ResponderEliminar
  4. Paula Murias25/11/11

    A primeira vez que escoitei a estes tres irmáns flipei, pero cada vez que a volvo escoitar flipo mais. A nena ten unha voz tremenda non cabe dubida de que é unha cantante en potencia, e os irmáns non se quedan atras. VIVA A MÚSICA,SEN ELA NADA SERIA O MISMO!! Porque todos temos unha banda sonora na nosa vida, e este grupo con esta cancion xa forma parta da miña.

    ResponderEliminar
  5. A verdade é que si. Alegran o día! Que coa que está caendo non é pouco.

    ResponderEliminar
  6. Silvia10/5/12

    Alucinando...

    ResponderEliminar
  7. Alégrame o alucine...
    Sempre ao grande! E agora corre, e fai vibrar a alma dese piano como ti sabes!

    ResponderEliminar
  8. Silvia10/5/12

    :) Fareino. Está prometido.Pero gustaríame saber para que vas utilizar o video... Jajaja Cando mo propuxeches, tiñas cara de estar maquinando algo...

    ResponderEliminar
  9. O comentario anterior é en xeral, independente do vídeo que mencionabamos onte. Non sei, creo que a mensaxe destes rapaces é que se facemos as cousas que nos gustan (o piano; pero tamén unha receta, os estudos, o traballo...) poñéndolle paixón, alma, ganas ou como queiramos chamalo, os resultados sempre serán infinitamente mellores.

    E a idea dunha entrada en Caronte cun vídeo voso ao piano iría por aí: cando poñemos interese, esforzo e paixón, o resultado sempre é mellor, moitas veces admirable.
    Con música isto é algo fácil de explicar, xa que apenas fan falta palabras. E que o toquedes vós, paréceme exemplar. Ademais, un segredo... eu non sei música!

    ResponderEliminar
  10. Silvia11/5/12

    Si, solo se necesitan ganas e un pouco de esforzo. A verdade é que podiamos facer unha orquesta, jajaja, xa que Isa toca o violonchelo e Andrea tamén sabe piano :) somos unha pequena familia de músicas ;)
    Profe, non sabes música, pero... xa sabes, solo se necesitan ganas :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...