Saltar ao contido principal

Que está pasando?

Desde o pasado domingo, as simpáticas revolucións populares convocadas desde o Facebook xa non están en Exipto, Túnez ou Libia. Agora están en España. Son cidadáns de todas as idades e condicións, que non rexeitan vivir cunhas normas, pero si calarse ante aquelas que lle dan as costas. Están cansos, decepcionados e fartos. Están indignados. Pero son intelixentes, saben o que queren, e queren facelo ben: pacíficos, organizados e insistentes. Que piden? Unha democracia do século XXI. Un cambio profundo no actual sistema político, económico e social do país. 

Isto pasaba este luns en Radio Nacional de España, cando politicos dos dous principais partidos do país, ironizaban sobre os manifestantes con bromas imposibles. Alguén chamou, e cantoulles as corenta:


Como estudar só nun encerado a Revolución das Trece Colonias, a Revolución Francesa, ou as revolucións liberais do século XIX, cando algo como o que a Historia nos ensina sucede aquí e agora, e por causas que nos afectan a todos? Hoxe non podía falar de cine, de novela, ou de viaxes... Isto son persoas, isto é política, isto é vida, isto é Historia.

Comentarios

  1. O movemento "Democracia Real Ya", que aglutina as protestas, acaba de facer pública unha lista de propostas para lograr os cambios que demandan. Os puntos principais versan sobre a eliminación dos privilexios da clase política, o control dos bancos, unha democracia máis participativa,...
    Non son moi optimista nisto, pero non podo evitar sorrir ao imaxinar aos poderosos revolvéndose incómodos nos seus asentos.
    A proposta está colgada na súa web:
    http://democraciarealya.es/?page_id=234

    ResponderEliminar
  2. Anónimo20/5/11

    bravo bravo e bravo!!! ogallá se consiga todo polo que está loitando esta xente nas rúas.

    ResponderEliminar
  3. Interesante, unha vez mais o pobo cansado da situacion decide tomar a iniciativa. Cambiará a historia de Espana? Pasaranos como en Islandia?

    A revolucion pacifica de Islandia (breve resumo en porunmundojusto.blogspot.com/2011/03/islandia-revolucion-silenciosa-pero.html ) nn foi moi soada. Como diria Mourinho, Por que? aqui si que hai resposta, pois porque os medios de comunicacion unha vez mais, comunican o que lles interesa. Quizais se tuvese medo de que nós fixesemos o mesmo que o pobo islandes. Agora pode ser o momento, xa que esta proposta cada vez ten mais adeptos. O pobo comeza a utilizar as armas e a cargalas coa municion mais poderosa: a palabra.

    ResponderEliminar
  4. Na web mencionada por Denís, e pola que vos recomendo pasar:
    "Esta es la breve historia de la Revolución Islandesa: dimisión de todo un gobierno en bloque, nacionalización de la banca, referéndum para que el pueblo decida sobre las decisiones económicas trascendentales, encarcelación de responsables de la crisis y reescritura de la constitución por los ciudadanos."

    ResponderEliminar
  5. Rebeca8/6/18

    A min as votacións para a presidencia neste país resúltanme estúpidas. Xa sexa o "PP", "PSOE", "CIUDADANOS" OU "PODEMOS", todos minten, todos estafan, todos prometen cambios tódolos días de cada semana de cada mes de cada ano para cada votación. Ademais de que o sistema de votación paréceme mal planificado e que está a favor do partido que se atope no poder. As papeletas en branco non son porque a un lle de igual quen goberne, se non que todos son horribles para ocuparse de cargo.
    A mellor opción para estas papeletas sería descartalas, nin para ti nin para min. En cambio, para manter o poder, contan a favor do partido ao mando.
    Na miña opinión este sistema político debería cambiar para estar máis preto da España futura que todos queremos ter.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...