Saltar ao contido principal

IX Concurso CineHistoria

Á Historia pódese viaxar de moitas maneiras diferentes, e seguramente ti xa probaches moitas delas: escoitando unha avoa, paseando atento por vilas e cidades, mergullándonos nos libros ou, por suposto, a través dunha clase. Pero de todas as opcións, poucas tan eficaces, estimulantes e memorables como o cine. E por iso cada curso entrego ao alumnado unha xenerosa listaxe de pelis relacionadas dunha ou outra maneira coa Historia que lles tocou estudar. Para que elixas, para que viaxes ao pasado con ela e para que, unha vez vista, escribas sobre ela.

Ese é o obxectivo deste concurso. Convencer ao lector, en apenas dez liñas, sobre a conveniencia (ou non) de ir correndo a ver esa peli. Para valoralas, haberá un xurado de cando menos catro persoas, que decidirán soberanamente, sen televoto nin outras gaitadas. As dúas mellores críticas (as que máis puntos obteñan) levarán un premio do máis cinéfilo: entradas ao cine para dúas persoas, no día, sesión e película que elas decidan!

Así pois, aquí comeza o IX Concurso CineHistoria! Estas son as críticas do alumnado participante deste ano. Moita sorte a todas/os!

***

LAS 13 ROSAS, por Emilio Martínez-Lázaro
Seguramente te has preguntado cómo sería vivir en la época del régimen franquista o como eran los dos bandos que se formaron durante la Guerra Civil, pues en esta película podemos apreciar esto y mucho más desde el punto de vista de un grupo de 13 chicas. El grupo está formado por mujeres que pertenecen al bando republicano y pretenden revelarse sin ser descubiertas y que las metan en la cárcel. La película invita a observar como los "rojos" se ocultaban de los "azules", como eran las torturas o como era el desenlace para los presos, dejándonos un final impactante basado en hechos reales.
 
MAIXABEL, por Bogart
¿En que pensamos cuando escuchamos palabras como justicia, libertad o atrocidad? Maixabel por un momento me ha transladado a aquellas clases de catequesis con Don agustín, sobre el perdón y la
redención, conceptos demasiado complejos para la mente de una niña de 8 años. Y es que, ¿hasta que punto el ser humano sigue siéndolo? ¿cual es el horizonte que delimita y separa los actos de un mortal y los de una deidad? E.T.A jugó las cartas de un auténtico dios eligiendo quien podía vivir y quien no en función de sus propios criterios. Lo contrario de Maixabel que ha jugado la cara contraria de la misma moneda, la de una divinidad, comprendiendo lo incomprensible, para así poder perdonar lo imperdonable.
 
LA LENGUA DE LAS MARIPOSAS, por Èponine
Imagínate volver a tener 8 años, ser curioso, aprender sobre la lengua de las mariposas y forjar tu personalidad con lo que te rodea, los que te rodean. Ahora, imagínate volver a tener 8 años pero en el estallido de la Guerra Civil, ver cómo lo que un día fue morado se va pintando de rojo con la sangre de los sublevados por aquellos que ignoran el verdadero poder de una nación, el conocimiento. Quiero que pienses en la persona más importante para ti, la que te ha enseñado más, a la que más admires, ¿Cómo te sentirías si a esa persona la tachasen de villana en una historia contada por vencedores?, ¿Que la matasen por su libertad de expresión y por su firmeza con su ideales? 8 años en este mundo no son suficientes como para comprenderlo, pero sí para comprender una cosa: ya no existe la lengua de las mariposas, aprende la lengua del nuevo régimen o muere hablando la lengua de la libertad.
 
EL MÉTODO, por Marcelo Pyñeiro
Una historia de un grupo de trabajadores que junta, una dicha empresa. Pero no les hacen una entrevista normal; sino que, los juntan con un objetivo. Ese objetivo trata de tener que "luchar" entre ellos por un único puesto de trabajo. Mientras que fuera parece estar en una especie de cumbre. Esto te enseña dos cosas: una que a veces hay que luchar por lo que quieres aún que te duela hacerlo, porque te de pena por alguien, pero lo primero eres tu y tu futuro. Segundo se ha visto que cuando estaban todos centrados en ganar el puesto, no estaban pensando en lo que pasaba o dejaba de pasar fuera. El título no es muy alucinante pero luego te puede enseñar cosas de la vida que no te esperas.
 
ISABEL, por Patricio Estrella
Esta serie, que abarca todo o viaxe da raíña dende a súa mocidade ata o día da súa morte tivo no seu momento críticas mixtas. Moitos argumentaban á ambientación indebida de acontecementos e personaxes, pois no eran fieis á historia real. Pero Isabel, como serie, non busca contar a realidade en ningún momento. Tras os primeiros capítulos aprende a bailar nun equilibrio entre o suspense político e drama romántico, e mantén un bo nivel ata practicamente o final. A pesar de que en ocasións peca de lenta ou densa, é moi destacable a narrativa que emprega, xerando intriga sobre momentos dos que xa coñecemos o desenlace. Non terá unha veracidade de lupa, pero creo que si consegue o obxectivo que ten que ter unha ficción: entreter, e tamén prender a faísca da curiosidade, pois dálle un envoltorio á historia que nunca conseguirá un libro de texto, e que invita a coñecer máis.
 
BRAVEHEART, por Tarifa
LIBERTAD para ti , para tu seres queridos asesinados y maltratados por un imperio feroz capaz de todo , es lo que te hace sentir y querer gritar a todo pulmón esta película mientras te introduce en un ambiente húmedo y fresco , rodeado de naturaleza propio de un lugar como Escocia. Desearás empuñar tu arma , gritar y luchar codo a codo con tus compañeros contra un ejército devastador sin importar nada más que el honor y la justicia.
 
JUANA LA LOCA, por Espoir
Imagina que tus padres te envían a Flandes para casarte con un hombre que apenas conoces, imagina que eres Juana, hija de Isabel la Católica. Te enamoras perdidamente de él, sufres de celos por sus infidelidades, te conviertes en la reina de Castilla, tu padre, tu marido y tu hijo, serán tus peores enemigos, y tu pasarás a ser conocida como "Juana la loca".
 
A LINGUA DAS BOLBORETAS, por Xouba
A lingua das bolboretas, a espiritrompa, é longa. Longa, coma o primeiro día de clases cando tes dez anos e moitísimo medo a non encaixar co resto de compañeiros. Longa, coma as noites nas que non podes durmir porque o mundo ao teu arredor muda, e ti non eres quen de comprendelo aínda. Longa, coma a viaxe que Moncho, o protagonista desta película, fará. "A lingua das bolboretas" destaca pola súa capacidade para explicar unha situación tan complexa política e socialmente coma o foi a Segunda República e a Guerra Civil en Galicia dende os ollos dun neno. Por amosar a maxia no máis pequeno, nas saídas de clase ao campo e en roubarlle ás mazás ao veciño. Por lograr que o espectador esqueza por un momento todo o que coñece de historia e lle preste os seus ollos a Moncho, descubrindo o innecesariamente complicado mundo dos maiores xunta el. Pero, sobre todo, destaca por brindarlle á verba "espiritrompa" un novo significado, un que coido non aparece na RAG, mais quedará gravado na memoria de todo quen vexa este filme.
 
PRIM, EL ASESINATO DE LA CALLE DEL TURCO, por Bonaparte
España, século XIX, ano 1870, 30 de decembro, de noite con néboa, sucede algo en Madrid que marcará un antes e un despois na historia de España. O ocorrido esa noite en “la calle del Turco” inclúese no relato, nun relato dun país que se perde, que ansia buscar deixar de velar polos extremos, sendo incapaz. Navegamos ou naufragamos? Conquistamos ou somos conquistados? Amamos ou odiamos? Dominamos ou somos dominados? Acadamos a liberdade ou buscamos a mesura? Que será mellor para un mundo no que reina a miseria, a fame, o caos? O certo é que ninguén é quen de renunciar aos ideais propios polos soños dun país, soños que son tanto reais como utópicos. Isto é, o ser humano é naturalmente pérfido, maquiavélico : “Mellor liderar de xeito caótico ca que o bando contrario o faga”. A esencia humana ten consecuencias, principalmente a autodestrución, a morte da nosa alma , que aparece simbolizada no ocorrido nesa rúa, esa noite. Este filme é unha viaxe ao pasado, estreitamente relacionado co presente, pero tamén ao futuro, ou máis ben á idea da inexistencia do último. Noutras palabras España tivo soños, os sigue tendo, mais soñará de novo?
 
ADÚ, por Salvador Calvo
Salta, corre, calla, teme, SUFRE. Vive, o sobrevive, como lo haría un niño que escapa de una vida miserable en busca de un abismo de posibilidades de un futuro mejor, o no. Vívelo en los ojos de Adú o compáralo con las vivencias de Sandra, Mateo o Gonzalo que resumiendo se concentran en huir, huir de lo que son o de lo que los rodean en busca de algo mejor al igual que un niño con miedo.
 
LOS FANTASMAS DE GOYA, por Anónimo
España. 1792. Reinado de Carlos IV. Así comienza esta historia, en la que la Inquisición ocupa el rol principal. La musa del famoso pintor Francisco de Goya, Inés, es acusada de profesar el judaísmo, y, por tanto, de herejía. Aunque el argumento sea ficticio, esta historia, que respeta la veracidad de su contexto histórico, no nos muestra más que la realidad que vivían todos aquellos que no eran cristianos en una sociedad en la que no existía la libertad de culto. La narrativa avanza hasta el reinado de José Bonaparte, cuando podemos observar las consecuencias de las torturas y denigraciones que llevaba a cabo el Santo Oficio, y quién mejor que el ilustrado Goya para mostrarnos la oscuridad de la época. Digna de ver si se pretende entender la historia, ya que el ser juzgado por tus ideologías es algo que se repite a lo largo de ella.
 
EL VIAJE DE CAROL, por Alix Black
La realidad supera a la ficción, ¿pero qué es la historia sino el eco de una verdad que poco a poco va adquiriendo matices de tanto ser repetida? En esta película, humor, amor y tragedia, se entrelazan para confeccionar un apabullante relato sobre el paso prematuro de la niñez a la edad adulta,  las devastadoras consecuencias de los enfrentamientos ideológicos y la inocencia de la infancia; capaz de transportarnos hasta un pasado, del que solo a nosotros corresponde determinar su veracidad.
 
EL REINO, por Excelencia4024
En esta película podremos observar la corrupción política en España ,en especial, aquellos políticos ricos al borde de la calamidad debido a todas las acciones ilegales que cometieron para llegar a ser algo. Recomiendo ver este filme por todo el desarrollo de la historia en concreto la escena final cuando tienen un careo el protagonista político corrupto y la periodista en medio de una entrevista en televisión .Qué habrá pasado en esa entrevista? Míralo y descúbrelo.
 
MAIXABEL, por Alter Vultus
A outra mirada do conto, unha historia que che fará sentir as consecuencias de ETA moi de preto pero aínda mais aos seus “terroristas” chegando a entendelos, perdoalos e chorar con eles, aprender a perdoar e mirar cara adiante. Un exemplo para todos de que as persoas cambian e un reflexo da España que se nega a esquecer e a España comprensiva da man de Maixabel, ela máis que ninguén sufriu a dor dunha morte próxima e antes que a vinganza o que a axudou a saír do buraco mental foi o diálogo. Cabe destacar o papel de Luís Tosar e Urko Olazabal que coas súas interpretacións dende o bando terrorista conseguen conmover os nosos corazóns e por primeira vez mostrar a outra mirada do conto.


En 7 días, feito o reconto do xurado, coñecemos ás flamantes gañadoras/es!

Comentarios

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!