Saltar ao contido principal

Voar sobre Siria

En Siria aínda non hai Street View. Refírome a ese proxecto de Google de fotografar en 360º todo o territorio dun país, para que os internautas poidamos movernos por el a golpe de clic.  Unha mágoa, porque un recurso así permitiríanos contrastar imaxes actuais, coma esta, con outras da Siria que había antes de 2011. Se o fixeran hoxe, sería un documental de terror.

REUTERS. Vía
Cinco anos de guerra dinse moi rápido. É máis que toda a ESO ou toda unha carreira universitaria completa. Cinco anos son case dous mil días. É difícil que desde a distancia entendamos algo así... a menos que lembres a Historia recente, que recordes tempos de avós ou que utilices internet para informarte e descubrir o terror de permanecer nun lugar no que no momento máis inesperado pode suceder isto:



Non temos Street View para Siria... pero temos drones. E nada dá unha idea de como queda unha cidade tras cinco anos de guerra como camiñala ou voar por riba dela. Iso é o que podes facer agora mesmo en Homs, a terceira urbe de Siria, tras Damasco e Alepo. Un núcleo no que vivían case un millón de habitantes e do que non queda xa outra cousa que ruínas, fracaso e miseria...

Siria, visto desde un dron:


Unha auténtica historia de guerra nunca é moral. Non instrúe, nin alenta a virtude, nin suxire modelos de comportamento, nin impide que os homes fagan as cousas que sempre fixeron. Se unha historia de guerra parece moral, non a creades.
Tim O'Brian, As cousas que levaban os homes que loitaron 

Comentarios

  1. Anónimo13/2/16

    È horrible, parece una peli...de terror sí, oxalá o fora e non una realidade tan dura e inexplicable coma o è. S.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...