Saltar ao contido principal

Violencia sutil

Onte foi o día escollido pola ONU para que o mundo clamase a unha soa voz contra a violencia machista. E si, é unha boa oportunidade para facer exactamente iso: responder, enfrontar, berrar un Non firme, contundente e enérxico contra ese tipo concreto de violencia. Pero obviamente, o problema vai requerir moito máis compromiso por parte de todos. Compromiso de verdade: dicir Non, rebelarse como se nolo fixeran a nós, e non mirar para outro lado cando nos toque vivir ou presenciar algo diso que onte a todos nos parecía tan intolerable.



Porque se non actuamos cando nos toca vivilo ou presencialo, daquela, o día de onte non servirá para nada máis que para compartir un hashtag, unha foto, ou unha frase feita no frío muro dunha rede social. E nese aspecto, no de implicarnos, creo que nos falta a todos un pouco máis de determinación, por exemplo increpando ao agresor, ou dirixíndonos á vítima para ofrecerlle a nosa axuda, ou se cadra usando o teléfono para avisar á policía. Porque é precisamente a impunidade, a ausencia dunha reacción áxil e contundente, un dos maiores aliados desta violencia.

E non esquezades que isto non vai só de asasinatos ou agresións físicas. Estas son só as formas máis evidentes e repulsivas. Pero non. A violencia de sexo non sucede só cando morre unha muller. Comeza moito antes, porque hai moitas outras sutiles formas de facer violencia machista.
E ti? Saberías recoñecelas?


Por último, non podo deixar pasar a oportunidade de compartir algún dos moi bos traballos que coñecín estes días sobre o tema. Este, de El País é un deles. Facede clic, e mirade, descubride, investigade. Porque a información é poder. 

http://elpais.com/especiales/2015/violencia-de-genero/

Comentarios

  1. Falando todos sobre o tema nunha das clases de hoxe, xerouse moito interese cando mencionamos o contido deste experimento sociolóxico que viu a luz hai moi poucos días. Para os que vos quedastes con ganas de velo, aquí vos queda a ligazón. Espero que vos axude a sacar conclusións:
    https://www.youtube.com/watch?v=y6v5IVkIPvM

    ResponderEliminar
  2. Anónimo28/11/15

    Penso que hai unha pregunta que a gran maioría nos facemos: " ata cando?!!". Eu tamèn digo: NON A VIOLENCIA DE XÈNERO!!. Non a ningún tipo de violencia!! Bravo Miguel por sumarte e aportar esta moeda tan importante. Todos debemos axudar. S.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...