Saltar ao contido principal

El arte de no amargarse la vida

¡Título prometedor para empezar el año! Descubrí al autor de este libro por casualidad, en una entrevista en la radio hace poco. Me interesaron tanto las experiencias que relataba y las teorías que sostenía, que quise indagar un poco más. Así que busqué y me leí de un tirón su último libro. Y tengo que decir que me pareció útil a rabiar para desmontar formas de pensar que nos amargan la vida y que la mayoría no sabríamos ni reconocer. Una moneda más para Caronte.




Lo que no encontraréis es espiritualidad. Rafael Santandreu es psicólogo, y utiliza un método científico (la psicología cognitiva), basado en la filosofía racional. El objetivo es hacerse fuerte en el ámbito emocional, transformando nuestra manera de pensar a partir de esta idea: 

"No nos afecta lo que nos sucede, sino lo que nos decimos sobre lo que nos sucede"

Es decir, que el origen de nuestras emociones negativas no está en los hechos sino en los pensamientos catastrofistas que tenemos. La buena noticia es que aprender a controlar estos pensamientos, combatir eficazmente la "terribilitis" o la "necesititis" y hacernos fuertes a nivel mental y emocional, son metas que se pueden alcanzar. 

AQUÍ podréis ver una entrevista al autor, en la que condensa en solo unos minutos algunas de sus ideas más importantes, con ejemplos de lo más variado. Pensar en la muerte, es uno de los consejos del autor... ¿Pica la curiosidad?

Comentarios

Publicacións populares deste blog

IV Concurso CineHistoria

Cuarta edición e isto non para! Como cada ano, desde que ensino esta materia en 1º de Bacharelato, convoco aos meus alumnos a un concurso, que non é máis cá unha escusa para ver cine... e a través do cine, tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida . Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia; concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! "; ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e convicente posible... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí tedes o IV CONCURSO CINE HISTORIA de 1º de Bacharelato! 55 películas na lista   58 candidatos coa súa minicrítica (8 liñas) Só 3 gañadores ...

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o ...