Saltar ao contido principal

Geocaching: a app para atopar tesouros

En serio? Como vai a haber unha app para buscar tesouros? Pois haina! Chámase Geocaching, e é sen dúbida unha das aplicacións para móbil máis divertidas e emocionantes que coñezo. Porque a ver, acaso hai alguén a que non lle emocione a posibilidade de atopar un tesouro? Pois atentos, porque con Geocaching atopar un tesouro está máis preto cá nunca!





Había que probala, así que descargueina, rexistreime, encendín o GPS do móbil e... Tachán! Cerca de 10 tesouros preto! O que vén, é a historia de como busquei (e atopei?) o meu primeiro geocaché. E esa é unha aventura que comeza sempre na casa, cando elixes o pequeno obxecto persoal que deixarás no interior da caixa cando atopes o tesouro. Unha tiza de cor foi o que eu escollín. Así que se buscades ese mesmo tesouro (e se o atopei), alí estará, agardando por vós!

O seguinte paso é guiarte por Geocaching ata o lugar en cuestión. Confeso que a emoción medra con pasos de xigante a medida que te aproximas, pero cando o xogo se pon realmente interesante é cando a pantalla do móbil te sitúa xa practicamente no lugar do tesouro. No meu caso, isto era o que eu veía:


Como vedes estaba xa moi preto do lugar que o autor chamou "O escondrijo de Vicente". Pero... agora que? O GPS dirixe máis ou menos ata o punto no que está o tesouro pero, unha vez alí... onde pode estar!? :D Pois se o camiño foi divertido, o que veu a partir deste momento foi de risa: non quedou un lugar sen revisar: ocos, herbas, paredes, ramas de árbores... Se ata fun mirar debaixo das pedras! Un tesouro ben vale remexelo todo!







Pero, e se non aparece? Calma! A resposta está no móbil, porque cada tesouro ten a súa historia e a súa pista para atopalo. Esta era a bonita historia (e a pista) que rodeaba ao meu:



Credes que logrei atopalo...?
Só hai unha forma de sabelo! Buscádeo vós mesmos!
Se o atopei, o meu nome e a miña tiza amarela estarán alí dentro.

E se non vos queda a man, buscade outro, pero probade Geocaching. 
Porque o importante non é o tesouro en si, senón todo o bo que un sente ao buscalo.

Comentarios

  1. Pois eu apúntome á búsqueda de tesouros! Unha app moi chula e divertida! :-)
    E que tesouro tamèn voltar a compartir moedas! Xa se botaba de menos!

    ResponderEliminar
  2. Silvia Morgade2/5/15

    Metéchesme moitas ganas de baixar a aplicación! Polo menos, entre tantas apps inútiles que hai agora, algunha ten o seu mérito. Fixo que te sentiches coma un meniño buscando os agasallos pola casa o día de Reis. Vou a ver se atopo o tesouro eu tamén. Porque non probar? Nunca está demais volver a ser pequeno ;)
    Un saúdo, Miguel!

    ResponderEliminar
  3. É moi moi divertido! Estou seguro de que o ides pasar en grande!
    Non deixedes de contarnos despois como foi a experiencia!
    Abrazos!

    ResponderEliminar
  4. Sara Paloma7/5/15

    Ten pinta de ser moi entretido, igual animome a búsqueda do tesouro

    ResponderEliminar
  5. Non o dudes Sara! En canto baixes a aplicación, descubrirás que hai uns cantos Geocaching escondidos moi preto do lugar onde estás! Os tesouros están só para os que teñen o valor de saír a buscalos. Ánimo!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...