Saltar ao contido principal

A arte está na rúa, por Oakoak

Se a arte é liberdade, emoción, pensamento e sorpresa, a arte na rúa eleva a arte ao cubo. Todas as fotografías que ides ver pertencen ao magnífico traballo de Oakoak, un artista francés capaz de expresalo todo só con esas imperfeccións que os demais non vemos ou non queremos ver ao camiñar pola rúa. Cada intervención, cada imaxe, é un motivo para sorrir. 

Oakoak. Máis na súa web








"A beleza artística non consiste en representar unha cousa bela,
senón na bela representación dunha cousa"
Inmanuel Kant

Comentarios

  1. Moito me gustan este tipo de cousas tan inxeniosas!!!

    ResponderEliminar
  2. E a min! :)
    Como tan "pouco" pode mellorar tanto?
    A maxinación dá vida!

    ResponderEliminar
  3. Canto inxenio e que divertido!! Debería haber mais cousas de éstas polas rúas para ir sempre con un sorriso...

    ResponderEliminar
  4. Son realmente xeniales,e o peor de todo é que cando podemos atoparnos cousas como estas,imos tan metidos no noso mundo,que nin nos fixamos.Eu atopei algunhas en portugal que están xenial :)

    ResponderEliminar
  5. Así é Gabi. Tan metidos no noso mundo... ou peor aínda, no noso móbil. Pero é a arte o que mellora as rúas, a nosa percepción da vida, ou mesmo a nosa forma de mirar e pensar. Non deixedes de mirar arredor mentres camiñades! O inagardado agarda por nós onde menos o agardamos. :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...