Saltar ao contido principal

Saber, para que? Justin Bieber responde

Este vídeo fíxose famoso polo seu final, no que un neno de 5 anos, experto en xeografía, rexeita unha tablet cando lla ofrecen como agasallo nun programa de televisión. Pero aquí imos a retomalo desde o seu principio. Cando, nunha entrevista da CBS, un presentador xoguetón mete nun apreto a Justin Bieber, canso de viaxar polo mundo, con esta sinxela pregunta:

https://www.youtube.com/watch?v=Cu3Z6ZTPDWQ

Xesto tenso, sorprendido... máscase a traxedia!

Saber non é cuestión de idade, senón de actitude. E iso é algo que demostra moi ben o vídeo, no que, tras a participación de Bieber, amósasenos a Arden Hayes, un neno californiano de tan só 5 anos que nos sorprende a todos co seu dominio dos mapas... e tamén con esa espontaneidade e sinceridade tan propia dos nenos. Despois de ver a comparación entre ambos, creo que non fan falta moitas explicacións para entender o valor de saber un pouco de todo. Para coñecer, para que non se mofen, para que non te enganen, ou polo mero divertimento de sentir curiosidade pola vida.

Comentarios

  1. Silvia4/3/14

    Que bo! Non vira este video, pero a verdade é que quedei asombrada co rapaciño e cómo Justin non é capaz de dicir correctamente todos os continentes. Como di miña avoa, o saber non ocupa lugar, e é moi certo jajaja Un saúdo Miguel :)

    ResponderEliminar
  2. Ola Silvia! Non ocupa lugar... nin gigas! :)

    Ás veces conto na clase que en Estados Unidos moitas persoas non saben situar España no mapa, porque pensan que está en Latinoamérica (como alí os que falan español veñen desa zona!). Seguro que tamén volo contei! E claro, ao saber de semellante burramia, estrañámonos e incluso rimos moito a conta deles. Pero a min gústame usalo como exemplo para explicar inmediatamente despois que ás veces tamén nós caemos nesa burramia cómoda. Un exemplo: cando metemos a chinos e xaponeses (e incluso coreanos) no mesmo saco. "Pero se son todos iguais!", "Bueno, queda todo no mesmo sitio!", e expresións polo estilo... E resulta que, aparte de ser países e culturas diferentes, a súa historia recente fai que mesmo entre eles se queiran ben!

    Aparte de "o saber non ocupa lugar", hai outra ensinanza implícita neste vídeo: "o saber non coñece de idades". Saber non é unha cuestión de idade, senón de entusiasmo, de curiosidade e de actitude. Cantas cousas pode saber dos dinosaurios un neno ou nena de 5 anos? Infinitas! Eu quedo parvo escoitando a algúns recitar nomes impronunciables de todas as especies coñecidas! Que un neno coma este, de só 5 anos, poida ser un experto en Xeografía, e un adulto que viaxa polo mundo non teña nin idea de por onde se move, tamén nos di cousas desas persoas... Medramos coa fama e a riqueza infinitamente sobrevaloradas; pero ai! Que páramo desolador cando non hai nada máis.

    Un abrazo Silvia!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!