Saltar ao contido principal

O demo da catedral

Un demo cun xeado nunha catedral? Pero existían os xeados no século XVI? ... De tres bolas!?


Míranos con ollos malévolos... Ollos de demo, claro. Pero a pregunta é: Por que nos mira así?  
A) O canteiro que o fixo era un bromista
B) Sabe que co seu xeado nos está provocando envexa, un dos sete pecados capitais
C) Rouboullo a algún turista despistado, e agora márchalle con el
D) Rise polo moito que nos descoloca ver isto na fachada dunha catedral antiga
Tedes clara a vosa resposta...? Seguro? Entón... Por que tamén atopamos un... astronauta!?


Curioso, verdade? Pois non hai photoshop nin engano algún. As figuras existen tal como as vedes. Forman parte, como moitos sabedes, dunha das fachadas da Catedral de Salamanca. Hai poucos anos, durante a súa restauración, decidiuse incorporar algún elemento contemporáneo, que dalgún modo servise para deixar claro cando se fixo esa intervención. Ao labralo na mesma pedra da catedral, en principio costa atopalo. Pero cando os descubres... estráñaste, sorrís, pregúntaste a ti mesmo se che gusta a idea, ou incluso hai quen se enfada... De feito, o astrounauta xa non ten un dos brazos, debido a un burrán ao que lle debía estorbar moito.

E vós, que pensades?
Parécevos unha idea acertada?

Comentarios

  1. Miguel13/8/13

    "Extra! Extra!" E na catedral de Palencia hai esculpido... un señor fotógrafo!

    http://elpais.com/m/diario/1980/03/07/ultima/321231604_850215.html

    Grazas Vitoria! :)

    ResponderEliminar
  2. Sandra15/8/13

    Pois a min gústame!. Penso que hai moita xente que non sabe o porqué de ese demo co xeado, do astronauta ou do fotógrafo, eu xa non me lembraba!, unha forma moi orixinal de facernos saber que detrás destes "curiosos" personaxes hai unha restauración contemporánea.

    ResponderEliminar
  3. En arqueoloxía facíase moito algo similar...

    Cando había unha escavación e esta remataba, ás veces volvíase a tapar o xacemento coa mesma terra extraída. Pero antes diso, era frecuente deixar unha moeda de curso legal e escaso valor (por exemplo, unha de 50 céntimos) pousada no fondo do escavado. Desta maneira, se alguén volvía no futuro a ese xacemento, podería saber cando "exactamente" se remexera nesa zona.

    Por suposto, non se quería deixar á vista, só era unha especie de broma entre o arqueólogo do presente e o que podía vir no futuro. Pero sendo algo menos artístico e curioso que o das tallas nas catedrais, o obxectivo era practicamente o mesmo: dicir claramente "Coidado! Aquí xa estivemos traballando sobre o orixinal!".

    ResponderEliminar
  4. Silvia.28/9/13

    Pois eu decántome pola opción B!! Unha forma moi orixinal de decorar unha fachada dunha catedral!! XD

    ResponderEliminar
  5. :D Jajaja! Sí Silvia, desde logo a B parece unha boa opción! Moi propio dun demo! Velo con esos ollos malévolos fai que me acorde do grandioso Al Pacino na inolvidable peli "Pactar con el diablo":
    -"Mira, pero no toques... Toca, pero no pruebes... Prueba, pero no saborees!!!".
    Coñécela?

    ResponderEliminar
  6. Silvia29/9/13

    Pois non, non a coñezo, pero sóname. Outra peli para a larga lista!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...