Saltar ao contido principal

Amish

Debatindo sobre anarquía en 1º de Bac, Bryan mencionou os Amish. Explicounos a todos que era xente que vivía apartada, con costumes ríxidas e doutras épocas, e que de cando en vez vense en películas e ata en series como os Simpson. Non todos nos facíamos unha imaxe, así que parecía interesante tirar un pouco dese fío, que tamén coñecían Iván e outros, para descubrir un pouco máis. E como unha imaxe vale máis que mil palabras:





A maioría dos Amish viven en Norteamérica, a onde emigraron desde Europa no século XVII. Aquí as súas crenzas relixiosas incomodaban moito ás doutrinas maioritarias, así que non pararon ata que os botaron. Actualmente conservan aínda unha fala que é dialecto do alemán e son moi coñecidos polo seu estilo de vida sinxela, humilde e autosuficiente. A súa relixión obrígaos a vivir illados do resto da xente e imponlles normas moi estritas acerca incluso da roupa e o aspecto persoal, para manter así as súas tradicións. Como rexeitan a modernidade, non poden ter electricidade, nin televisión, nin teléfonos, nin internet, nin automóbiles... o que os fai anacrónicos e moi particulares aos nosos ollos.

Por iso nun capítulo dos Simpson saen construíndo casas de madeira cunha facilidade pasmosa, pero ao non saber nada de electricidade acaban facendo arder a cabana de Bart... A maioría dos Amish séntense felices e libres de moitos dos apegos innecesarios que ven no noso estilo de vida. Pero tamén os hai que empezan a pedir cambios para adaptarse aos tempos. Coma os que se prestaron a saír na curiosísima reportaxe "Problemas en el paraíso Amish". Se vos presta ver como viven, Clic AQUÍ.

Comentarios

  1. Pode verse na peli de Peter Weir ''Único Testigo'' como viven os Amish... e tamén en ''El Bosque'' de M. Night Shyamalan aínda que nesta en realidade se fai unha crítica a este tipo de sociedade.

    ResponderEliminar
  2. Aí te vexo, Duarte!
    Non vin ningunha delas, pero a de Peter Weir (director de Master and Commander, El show de Truman, El club de los poetas muertos...) promete. Para variar!

    ResponderEliminar
  3. El Bosque é boisima tamén, a min incluso me gusta máis si cabe, do director de ''Señales'' e ''El Sexto Sentido''

    ResponderEliminar
  4. Marey26/1/13

    Ola Miguel! Outra vez volvo sentirme identificada. Non exactamente polos Amish, pero este ano visitei St. Jacobs, un pobo en Ontario estritamente relacionado cos menonitas, de feito puiden ver uns cantos por alí, mesmo un mercado no que algúns deles traballan. Pareceume moi interesante o xeito en que viven, como tamén o dos Amish, foi apaixoante!

    ResponderEliminar
  5. Ola Marey! En Ontario! Que sorte... Si, creo que Amish e Menonitas son moi moi similares. Eu faría o mesmo cá ti: iría ata alí só para poder coñecelos. Paréceme algo do máis interesante. Que experiencia viviche, xa me contarás ou amosarás algunha foto!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...