Saltar ao contido principal

Gasol, en clase

Gasol tampouco sabía inglés cando era neno... Un 10 para esta profe, que soubo mover fíos para impresionar e motivar aos seus alumnos dun xeito que dificilmente esquecerán. Imposible non botar un sorriso ao ver as súas caras cando Pau vai dicindo os nomes de cada un deles...

Comentarios

  1. Unha lección que dificilmente esquecerán estes rapaces...

    ResponderEliminar
  2. Sandra30/12/12

    Guaauu!!penso que se vai a falar moito inglés e xogar moito a baloncesto nese colexio a partir desta gran sorpresa e lección que lles deu Gasol, só ver esa emoción e ilusión nesas pequenas caras...ás veces fai falla un empurronciño así que dé esa confianza que falta para cumplir e loitar polos nosos soños.

    ResponderEliminar
  3. David.31/12/12

    Moi bo. Unha gran lección que seguro que lles marcará a vida.
    O máis gratificante foi ver os sorrisos que sacaban os rapaces cando ían decindo os seus nomes.

    ResponderEliminar
  4. Estou de acordo con vós!

    Por iso levo días buscando a alguén que lles fale aos meus alumnos da importancia de aprender Historia. Non sei, un Neanderthal, ou Cleopatra, Corocotta, Viriato, Cresconio, Pedro Madruga, Isabel a Católica, Robespierre (e a súa cabeza), Gravina, Bismarck, Lenin, Hitler, Primo Levi ou mesmo o Che Guevara... pero nada, amigos! Esta xente que non ten Twitter, non hai forma de contactar con ela!

    ResponderEliminar
  5. A min a cabeza de Robespierre non sei, pero se me traen poñen a Steve Nash na clase estudio o que faga falta!

    ResponderEliminar
  6. Non me des ideassssss..... :) Que desde que Gasol ten moza de Lugo, os Lakers quedan máis cerca!

    ResponderEliminar
  7. Buff, non me fales de Lugo que non teño moi bos recordos de alí no que se refire ao deportivo..

    ResponderEliminar
  8. Bueno, en realidade vai ser dos arredores... Chantada, me parece... Tampouco sona ben, non? :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...