Saltar ao contido principal

Match Point: o peso da sorte

Aquel que dijo "más vale tener suerte que talento" conocía la esencia de la vida. 
La gente tiene miedo a reconocer que gran parte de la vida depende de la suerte. 
Asusta pensar cuántas cosas se escapan a nuestro control...
En un partido hay momentos en que la pelota golpea el borde de la red, y durante una fracción de segundo puede seguir hacia adelante, o caer hacia atrás. 
Con un poco de suerte sigue hacia delante, y ganas; o no lo hace, y pierdes...


Match Point detense naquilo que moitas veces non queremos ver. Que, en efecto, hai momentos na vida que non dependen exclusivamente de nós. Momentos nos que todo é cuestión de milímetros ou fraccións de segundo. Instantes mínimos nos que todo pode variar en función dun azar caprichoso e incontrolable. A un lado a vitoria e o sorriso; ao outro a derrota e a tristeza que a acompaña. Por suposto, sempre estará por diante o noso esforzo e a nosa vontade de facer as cousas ben; pero a sorte, é inútil negalo, é un factor máis. E agora, cos exames e as notas a voltas, é un bo momento para renderlle culto.

Non me ía esquecer... Sorte! 
Nos exames. E na vida.

Comentarios

  1. Unha desas pelis que marcan, polo menos a min.
    A primeira vez que a vin quedei coa boca aberta ante a última escena... ese anillo que pode cambiar o destino de tantos dependendo do lado do que caera...

    ResponderEliminar
  2. Tamén, coma ti C., me sinto marcado por esta película.

    Gústame o modo sinxelo e orixinal de empezar; a súa historia circular; as interpretacións (logras coñecelos, odialos, entendelos ou sufrir con eles); gústame o retrato grotesco da ambición cando esta pasa por riba dos valores e do sentido común; gústame a terrible espiral de sedución entre os protagonistas; a caricatura desa familia pija e ben á que lle sobran os cartos pero non as luces; e sobre todo, gústame ese clima de estrés e ansiedade que vai medrando a ritmo de ópera italiana durante toda a película, ata desembocar no clímax dantesco e radical no que remata. E o que segue: esa volta maxitral ao principio na escena do anel que non cae ao río; a paradoxa detectivesca, e, por suposto, ese seco golpe de azar no que remata todo... confirmando así, en toda súa complexidade, a simple hipótese inicial.

    ¿Xa dixen que é unha peli que me gusta?

    ResponderEliminar
  3. Samantha15/6/12

    Tes moita razón, profe. Moitas cousas na vida, aínda que non nos guste, corren a conta da sorte.
    Hai cousas que por moito que queiramos non sempre van ser como a nós nos gustaría que foran.
    Un dos exemplos máis claros vivimolo o outro día na clase: un non decide onde nace, quen son os seus pais nin como vai a ser a súa vida. E temos que dar as gracias por que a nosa vida sexa como é. Ás veces dicimos que nos gustaría que a nosa vida fora diferente, pero non nos damos conta de que podería ser moito peor...
    GRACIAS pola clase do outro día :)

    ResponderEliminar
  4. Silvia15/6/12

    Gosto diso, Samantha :)E sí, profe, moitas gracias, foi xenial! E índa que o mellor non nos volvamos a ver, sempre te recordaremos como o mellor profe de Sociais!

    ResponderEliminar
  5. Hoxe, inevitablemente, deitareime cun sorriso grande. Porque non todos os días un ten o privilexio de ler un texto tan conmovedor, persoal e tan ben escrito coma este, Samantha. Non todos os días un logra sorprender e chegar a vós con cousas importantes. E se o logra, non ten a sorte de que llo digan así.

    O AGRADECEMENTO, Silvia, Samantha e todas (sodes maioría aplastante) as demais, é mutuo. Porque para min esta tamén foi unha clase grande e especial. E sen alumnos coma vós, por moito que eu quixera, nunca tería saído así de ben.

    E sabendo que tantas cousas dependen do azar, tamén penso que foi unha sorte que me tocara estar con vós este curso; ese día polo menos, a pelota si seguiu cara adiante.

    ResponderEliminar
  6. Samantha15/6/12

    Oh, que bonito :) Nunca olvides que nós tamén agredeceremos toda a nosa vida que nos tocara nesa clase e que ti foras o noso profesor. Porque demostraste que nas clases podes aprender moitas cousas, pero tamén pasalo en grande. Eu, polo menos, teño claro que nunca vou a olvidar estas clases =)

    ResponderEliminar
  7. Queredes que chore, ou que?

    Estou pelexándome co video de Lucía e as fotos de Paula. A ver se na fin de semana logro subir algunha imaxe da experiencia a esta barca. Traballaron moi moi ben, vanvos gustar.

    ResponderEliminar
  8. Por certo, no vídeo de Match Point, hai un momento no que o protagonista sae de debaixo dunha ponte para dirixirse á beira do río. Na parede da ponte, vense dúas imaxes impresas:
    Unha é o logo dos anarquistas (os que vistes "La Ola", sabédelo ben).

    A outra está xusto ao lado, e ten máis cor. Pero o chamativo dela, aparte do seu "terrorismo poético" (é unha pintada si, pero poética) é que forma parte dunha historia ben curiosa. Que quizá mereza unha moeda propia.

    Recoñecedes ese grafiti, e outros semellantes? Sónavos Banksy?

    ResponderEliminar
  9. Samantha16/6/12

    Non queremos que chores jeje xa chorei eu lendo o que escribiste antes :) Pero é a verdade: BOTARÉMOSTE MOITÍSIMO DE MENOS!!

    ResponderEliminar
  10. E eu a vós. Non teñades nin unha dúbida sobre iso. Seguro.

    De todos modos, virán outros profes, e será unha gran sorte, porque de todos sacaredes cousas boas. Seguro, tamén.

    Xa falta menos para colgar a actividade en Caronte! Creo que hoxe cae!!!

    ResponderEliminar
  11. Samantha17/6/12

    Xa sabemos que virán outros profes novos, que esperamos que nos ensinen moitas cousas, pero está claro que como as túas clases non haberá ningunha!! Porque como os teus chistes... NINGÚN! =)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d