Saltar ao contido principal

A vergoña de ser humano

Hoxe súmome ás miñas veciñas de tecla do blog diasdesolechoiva, á hora de avergoñarme e de denunciar os lamentables aportes (¿como chamalos?) da humanidade ao universo. Recoméndovos encarecidamente que vexades o segundo dos vídeos que alí publican. Porque non hai palabras para describir algo así. Que unha nena de apenas catro anos sexa atropelada por un camión, que o condutor pare e decida seguir coma se nada pasando outra roda por riba do corpo, que os peóns esquiven á agonizante criatura desviando a mirada  e os pasos, ou que ninguén pegue un berro para espertar a pasividade de tanto imbécil, son cousas que lle fan a un baixar a cabeza e clamar por un meteorito que nos revente a todos.

Para sumarme, hoxe retomo a palabra deforestación. Porque o maltrato non sempre é entre nós, senón tamén con todo o que ten vida. Non fai falta ir moi lonxe para velo. Os montes de Ourense (incluídos os Parques Naturais de Xurés e do Invernadoiro e todas as especies animais e vexetais que teñen alí a súa casa) levan catro días devastados por inmensos incendios que o están carbonizando todo e son so responsabilidade nosa. Como era de agardar, todos os lumes foron coidadosamente plantados (que contradición empregar esta palabra) ao pouco de que a Xunta prescindise das brigadas. A vaga de calor e a falta de chuvia que vivimos está a poñer o resto. 

Fonte: El País e Greenpeace


Quedaremos desertizados, como a meseta. Que non haxa dúbidas. É cuestión de moi poucos anos. A este ritmo, entre o abandono do rural e tanto paletoide incendiario, a todos nos tocará velo e vivilo: montes máis pelados que unha pedra, ausencia total de vexetación e vida animal, ríos sen auga, carencia de fontes e nin unha triste sombra para gardarse dun Sol que, sen dúbida, ténnola gardada. Sen contar a posibilidade das vítimas entre os que se xogan a vida para apagar o lume (clic para ver).

Lembrades o verán do 2006? 1.970 incendios forestais e non aprendimos nada. E así acabaremos. Queimados. Como a terra.

Comentarios

  1. Marcela20/10/11

    Primeiro moitas grazas por ler o artigo, gustaríame mostrar unha pardoxa con este vídeo, o cal saíu nas noticias un día despois ao tráxico accidente http://www.youtube.com/watch?v=qUOsu896Nys sinceramente descoñecía que o valor da vida tamén se sometera a lei da oferta e a demanda, canta espectación provocan estas criaturas, e que pouco valor ten unha nena.
    En canto ao tema da deforestación, e tamén aplicabbe a todo aquilo sobre o que incidimos... creo que non somos conscientes de que o mundo non é noso, senon que formamos parte del. Actuamos como bolboretas, que ao bater as alas repercutimos en mil cousas que á súa vez o farán a outras mil, pero o noso egocentrismo non nos permite ver máis aló de nos mesmos. O paisano e o seu único medio de subsistencia, os animais e as persoas que vivían deles... un incendio non acaba cun monte, acaba coa xente que depende del, e aquela que a súa vez depende desta xente... camiñamos cos ollos pechados.

    ResponderEliminar
  2. Que ben traído ese segundo vídeo ao que nos dirixe o teu comentario, Marcela. Que contraste tan difícil de entender. Canto interese pola vida cando está tras un vidro, e canto desdén cando non.
    En realidade o humano sempre foi así: egoísta por natureza. E case todos os males do mundo se explican por iso. Pero hoxe ao noso egoísmo súmanselle as présas. Porque vivimos con tanta présa, que nin sequera atopamos o tempo para deternos a pensar se somos como desexábamos ser. Por iso, se alguén nos gravase cunha cámara no día a día, e despois puidésemos vernos nunha pantalla, dificilmente atoparíamos a alguén plenamente satisfeito de si mesmo.

    ResponderEliminar
  3. Denís21/10/11

    Se ves a rueda de prensa en youtube (1h) de Tinieblas Gonzalez (director de cine) que fala sobre a industria cinematografica espanola...seguro que dá para reportaxe no teu blog. O que naide se atreveu a escupir... el nolo escupe á cara. Que grande!

    ResponderEliminar
  4. Boísimo, Denís. Un valente cunha causa digna, que merece difusión e entrada propia. Gracias!

    ResponderEliminar
  5. Sandra24/10/11

    Levo días intentando escribrir un comentario nesta entrada,quero dicir tantas cousas en tan pouco espazo que decidín resumilo nunha palabra de moda xustificada nestes tempos: INDIGNADA!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d