Saltar ao contido principal

Publicidade 100% creativa

Cando estabamos en Barcelona, indo no metro, conteille a alguén (eramos 18, non lembro quen) que vira certos exemplos de publicidade aproveitando os asideiros e as barras metálicas ás que nos agarramos no transporte público. Pareceume un espazo publicitario do máis intelixente, creativo e interesante. Porque a publicidade faise con dous obxectivos: o primeiro, chamar a túa atención; e o segundo, quedar facendo eco na túa memoria a maior cantidade de tempo posible: ecoooo, ecooooooooo. Como as cancións de Shakira máis ou menos, só que esta vez si, entendendo a letra. Desta maneira, o anuncio non agarda nunha parede ou nunha pantalla a que o vexas, senón que sae directamente a buscarte e a metérseche entre as mans. E a ver quen é o guapo que non se lembra deles... Creatividade = Eficacia.

Como unha imaxe é mellor cá mil palabras, aquí vos deixo algúns exemplos. Xa me contaredes cal vos sorprendeu máis.


Comentarios

  1. Jeanette12/7/11

    Que interesante, non sabía eu esto...
    pois estan todos chulísimos, pero o que mais me gustou foi o do relo e o da pepsi!

    ResponderEliminar
  2. Si, porque o do pelo e os puñetazos dá un pouco de "yuyu". Dacordo contigo no dos reloxos, Jeanette: unha boa maneira de que a xente os probe, sen agardar a que vaian á reloxería.

    ResponderEliminar
  3. Os mellores son os de Amnistía Internacional e o da cerveza. O equipo de marketing de Gang Films (o sea, David) xa está pensando en algo, pero en Meira non hai metro...

    ResponderEliminar
  4. É certo: pero hai "línea", que mola moito.
    Por outra parte, hai moitas portas con tirón: o pozo, o tibor, a flor, o centro, o cazoleiro, o pedreira... Será por bares!
    Se non funciona, xa teríades que ir aos negocios seguros como a igrexa ou a funeraria.
    David, dalle aos miolos!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...