Saltar ao contido principal

Tras a tormenta... Calma (Amélie)

Que razón tiñades: que dura é a Selectividade! Creo que quedei tan canso acompañando, como cando fun facer os meus exames. Pero o reto pasou, e agora só queda esperar polos resultados. Bueno, iso a vós. Porque eu apunteime (de bo grado) a outra maratón, e un día despois, 106 exames de Xeografía de Selectividade esperan impacientes o seu turno de corrección sobre a miña mesa.

Nunca traballo con música, e menos se teño que corrixir. Pero antes de coller o bolígrafo vermello, sempre trato de sentirme positivo e en calma. E moitas veces consígoo cuns minutos de música tranquila e optimista. Desa que invita a pechar os ollos para regalarche o mundo que soñas.


Para este propósito, unha das miñas favoritas é a música de Amélie. Esa rapaza de mirada intelixente, travesa e alegre, que un día decidiu que a súa vida só tería sentido se a destinaba a mellorar a vida dos demais. Amélie é unha peli (máis, AQUÍ) dunha beleza tan rara e potente que, lonxe de colocar, descolócate. Mentres dura, non podes deixar de sorrir, abrumado ante a súa orixinalidade. Cando remata, non podes deixar de recordala. Gustaríache poder ter a Amélie preto. Ou mellor aínda, ter un pouco de Amélie. Algúns dos temas da súa banda sonora, serviranme estes días para lograr o punto exacto de ánimo antes de sentarme a corrixir. Podedes escoitalas facendo clic sobre cada unha das dúas imaxes desta entrada. A primeira, un piano fermosísimo. A segunda, toda a alegría vital da película. 


A vós, desexo que vos guste... E a eles, como a todos os examinados, por suposto, moita sorte.

Comentarios

  1. Martinha12/6/11

    "Elle va change ta vie.."

    Fai bastante tempo que non viña por aquí... e... sabes qué sorriso cando abro isto e me atopo con Amélie? :)

    A peli é xenial.. e a banda sonora.. qué vou
    decir eu.. "Son tiempos difíciles para los soñadores", pero cada vez q a toco ou a escoito... Sí, certamente "invita a pechar os ollos para regalarche o mundo que soñas".



    Desde que me pasen estes días de agobio terei que ler todo o atrasado, pois hoxe xa nn teño tempo a máis.. e tamén me gusta dosificar algo as "moedas"... Gracias por cada unha delas ;)

    ResponderEliminar
  2. Nerea12/6/11

    Paz, tranquilidade, enerxía positiva, ... podería seguir así nomeando todo o que me transmiten esas bandas sonoras pero ti dixéchelo moi ben no título CALMA.
    Encántaronme as cancións e na época que estamos (polo menos eu) agradécese a calma e a tranquilidade!
    Sen dúbida Amelie unha película para sorrir, pero non dende un punto de vista cómico se non de felicidade!

    ResponderEliminar
  3. Miriam12/6/11

    Ohh!realmente preciosas...deixaronme sen palabras. Certamente transmiten tranquilidade, algo que se precisa (e moito)estes días.
    Creo que estou na obriga de darche as gracias por poñer este tipo de cancións e xustamente ahora, que polo menos eu é cando máis as necesito. Gracias!

    ResponderEliminar
  4. Grazas a vós, por vir recoller as "moedas". É un pracer compartilas.
    Miriam: se che gusta a música, a película é un valor seguro!
    Marta: hai algún comentario por aí, recente, no que te mencionamos! A ver se o atopas!

    ResponderEliminar
  5. Nerea15/6/11

    Por certo sabedes dalgunha outra peli da mesma temática ou moi parecida a de Amelie?
    é que me encantou e despois de unha época de agobio non ven nada mal! Grazas :)

    ResponderEliminar
  6. É que Amélie é única... E iso é o mellor que ten!
    Viches "Gran Torino"?

    ResponderEliminar
  7. Anónimo15/6/11

    Eu hoxe mesmo alugo "Amélie" no vídeo clube,encántame a calma da súa banda sonora.De feito,hoxe estou algo estresada e "enfurruñada" e púxena no ordenador e relaxoume.Qué paz!
    Nerea,seguramente tamén che guste : "La vida es bella",é triste,pero moi bonita,gañou un Oscar.E a que di Miguel "Gran Torino" é impresionante,moi emocionante.Gústavos seguro.
    Noraboa Miguel,tódolos días entro neste blog para ver con que nova entrada nos sorprendes e ensinas.Grazas!!Sandra.

    ResponderEliminar
  8. Anónimo16/6/11

    Eu digo o mesmo ca Marta...
    Nada mellor ca ela para recordarche que hai que facerlle ben ó mundo. E por moito que algúns pensen que é unha ''francesada empalagosa''(dise o pecado pero non o pecador,jaja), a min Amélie tamén me cambiou a vida!
    Eu, ademais da música,quédome cos valores que a min me inculcou. Indirectamente Amélie convenceume a través das súas esceas que se debe ser como cada un é e non como a sociedade che manda ser.

    PD: esperemos que os demais correctores escoitasen tamén moita música para relaxarse antes de agarralo bolígrafo...jeje

    ResponderEliminar
  9. Anónimo16/6/11

    PD2: a Alba R. non lle funciona o de poñer ''Nombre/URL'' :(

    ResponderEliminar
  10. LucíaE16/6/11

    Xa oín que existía esta entrada nun blog, e penso que necesito comentar :)
    Que eu vise Amélie surxiu de que tiña que tocar unha canción dela, e entón para meterme en ambiente, recomendaronma.
    En poucas palabras, é destas películas que hai que ver...e destas películas que cando a rematas, quedas cunha sensación de plenitude dentro de ti que che fai pensar o feliz que eres sento TI mesmo. É xenial ;)

    ResponderEliminar
  11. Alba R: é que a diferenza, é o que nos fai ricos. Se o pensamos, dá un pouco igual ao que apliquemos: cor, lingua, libro, peli, cultura, destino, físico, paisaxe... Xa o dicía a Xeografía de 2ºBAC: Diversidade!!!!

    Lucía E: oxalá descubramos aquí unhas cantas pelis máis coma esta. Con tres ou catro, amañaríamos o mundo! Que canción de Amélie foi a que tiveche que tocar?

    ResponderEliminar
  12. Nerea17/6/11

    Grazas Sandra pola recomendación! Dende que a vexa xa comentarei de novo para dar a miña impresión!!!

    ResponderEliminar
  13. LucíaE17/6/11

    Pois foi a da Redécouverte:)

    ResponderEliminar
  14. Redécouverte, para todos vós:
    http://www.youtube.com/watch?v=rHKuyqB0Knw

    ResponderEliminar
  15. Marcela20/6/11

    Ola, vino comentario de Nerea e gustaríame recomendar unha das pelis que se quedaron na miña memoria, desas que non lembras os actores as bso nin o tempo ou espacio, simplemente a idea..hai moitísimo tempo que a vin polo que non vos aseguro que sexa boa pero sí a esencia. Pay it forward, en castelán Cadena de favores. Espero que a vexades e que despois me contedes;)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...