Saltar ao contido principal

Castro de Saa: a visita prometida

Primeiro, descubrimos algunhas lendas acerca del en Vellos con Historia. Despois, mencioneino nalgunha clase, ao ver que estaba limpo de vexetación e visitable. E finalmente, intentei levar a algúns de vós nunha excursión na que os fados (e fadas) se empeñaron en que quedara para outro día. Así que, antes de que o curso remate, esta era unha visita pendente para moitos de nós.

En Galicia crese que hai máis de dez mil castros. Pese ao tempo transcorrido desde a súa desaparición (nos primeiros séculos da nosa era), estou seguro de que case poderíamos descubrir un en cada parroquia na que busquemos. A diferenza de Viladonga, a inmensa maioría nunca foron escavados, pero recoñécense perfectamente na paisaxe. Preto de Meira, sei duns cantos. O de Saa, é un dos máis fermosos.


Se abrimos un google maps desde Meira, e seguimos a estrada que leva á Pastoriza, a só tres quilómetros atopamos este desvío. Unha parella de cegoñas aniña xusto no cruce. Seguindo unha pista ascendente, o castro empeza a descubrirse no alto, con forma de coroa (o que explica que moitas veces os vellos nos falen de lugares chamados As Coroas), como se observa dentro do círculo vermello da imaxe que vos pego.

É moi doado aprender a recoñecer na paisaxe pegadas arqueolóxicas coma esta. Só hai que acostumar a vista, e fixarse ben. No caso dos castros, a clave que nos vai permitir identificalos, é a súa forma de ondas circulares, unha dentro da outra, ata chegar a un enorme círculo ou croa. A cresta de cada onda, contén unha muralla. A vaguada de cada onda, contén un foxo. Con esta sucesión de murallas e foxos, os castrexos lograban defender mellor o recinto central ou poboado, que resultaba invisible para o inimigo mentres non lograse atravesar estas enormes estruturas defensivas. Queredes velo?



Pode que Saa teña tres mil anos de antigüidade. O que vedes oculta as ruínas dun pobo que, por diversos motivos, os seus habitantes acabaron abandoando. Nel, cada grao de terra é importantísimo. Toda a información arqueolóxica se atopa no solo, máis que no que nel puidera aparecer. Por iso, agora que sabemos del, e podemos atopar outros, é nosa a responsabilidade de seguir coidando deles. Somos nós os que temos que gardalos de nós mesmos. Polo menos, ata que un día a arqueoloxía nos regale o fiel e impecable reflexo do seu pobo. Un pobo que no seu día, como nós, elixiu vivir aquí.

Comentarios

  1. Andrea Ledo13/6/11

    Eu eu....eu estaba agardando este momento ! Poder entrar no blog, ver outro dos lugares polos que Don Miguel Abraira nos guía, e poder dicir "eu xa o sabía" ! A verdade que isto, xuntado coa explicación dun día no instituto, fixo que me quedase claro como se pode recoñecer un castro! Xa sin escuridades, nin elementos tétricos, aquí temos outro vídeo didáctico que nos permite saber que, a verdade, non fai falla ir moi lonxe da casa para atopar lugares fermosos e con historia ! Agardo máis vídeos e a miña noraboa de novo!

    ResponderEliminar
  2. vendo ese lugar e escoitándote parece que estou alí, tí tránsportasnos a eses sitios que nos amosas e que tan ben nos describes. ¿cal será o seguinte? ¡noraboa!

    ResponderEliminar
  3. Dona Andrea! Non sabes canto celebro que os que ti bautizache como "vídeos didácticos" sigan a alimentar a túa curiosidade... Pero ollo: igual non tardo en volver polo tétrico na próxima entrega.

    Mlp: o seguinte, na propia comarca de Meira. Os tesouros cercanos valen o dobre! Un sitio que me deixou coa boca aberta e facéndome preguntas durante días, semanas, meses... e ata hoxe.

    ResponderEliminar
  4. elvira14/6/11

    O tema dos castros é fascinante e xa estou esperendo ese outro "tesouro".

    ResponderEliminar
  5. Ola Elvira: a ver se nos axudas logo a entender o misterio dese próximo tesouro...

    ResponderEliminar
  6. Anónimo16/6/11

    Eu tamén espero con moitas ansias ese outro tesouro!

    ResponderEliminar
  7. Jeanette18/6/11

    Miguel, grazas por ensinarnos este castro, qe os que vivimos a escasos kilómetros non sabíamos nin da súa existencia!
    Noraboa por ese video!

    ResponderEliminar
  8. Grazas Jeanette! Alégrame moito este comentario! Xa sabedes: coidade del!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d