Saltar ao contido principal

La Ola: Podería suceder hoxe?

-La Alemania nazi fue una mierda, ya lo he pillado. 
-Sí, nazis de mierda! Aquí ya no puede volver a pasar algo así...
-Pensáis que en Alemania no sería posible que volviera de nuevo una dictadura, ¿no? 
-De ningún modo, ya hemos aprendido la lección!



Así que Rainer, o profesor, inicia un experimento na clase para demostrar aos seus alumnos que as ditaduras sempre son posibles, incluso hoxe e aquí.  A ver se vos sonan os ingredientes necesarios para que se dea unha ditadura: crise, paro galopante, crecente exclusión social, decepción política, inxustiza social, extremismos en aumento... Este é o caldo de cultivo. Non estamos moi lonxe del, verdade?

Engádaselle Líder, Grupo, Orde, Normas, Disciplina, Símbolos, Violencia, Propaganda, Solidariedade, Entusiasmo e un chisco de Manipulación e Censura do que non é coma eles, e xa o temos...  Que temos? Isto:



E agora, voltemos á pregunta... 
Sería posible unha ditadura hoxe e aquí?
La Ola, Dennis Gansel, 2008.

Comentarios

  1. Imposible esquecer a primeira vez que proxectei esta película na clase. Foi nun 4ºESO, en Meira, cuns alumnos para os que, dalgún modo, sempre seguín (e seguirei) preparando as miñas clases. Mentres a pelí discorría, eu ía escribindo no encerado as características das ditaduras. Ao volverme, vía nas súas caras un espello da evolución da película: do entusiasmo inicial nas facianas (calquera querería estar naquel curso de autocracia), foise pasando á sorpresa de ver como medraba a "ola", ao agobio de verse nun problema cada vez máis grande, ao desexo case implorante de que ninguén fixese unha tolemia, e á mirada atónita e asustada de quen ve un final imposible. Pero un final que non podía ser diferente ao que foi... Todo isto é o que fai grande a esta peli. E hoxe, neste mundo convulso, quizá sexa máis necesario que nunca recordala.

    ResponderEliminar
  2. Nerea 1º BAC6/6/11

    Esta película está moi ben feita!! A xente non se da conta que todo o que pasou pode volver a suceder. Como di o meu profesor de historia (José) o fascismo a simple vista pode resultar atractivo.
    Aproveito para deixarche o enlace dun blog que estamos comezando Marcela, Miriam e eu!
    http://diasdesolechoiva.blogspot.com

    ResponderEliminar
  3. Non hai nada que valore tanto no cine, como a súa capacidade para facernos entender e vivir.
    Sodes unhas valentes! Non agardaba menos.

    ResponderEliminar
  4. Anónimo16/6/11

    Alba(Malva) di...:
    Xa botaba en falta ''La Ola'', pero sabía que tarde ou cedo aparecería por aquí! A verdade é que foi unha película que penso que nos marcou a todos, a min en especial. Doutra maneira non entenderiamos mellor todo o que arrodea a un réxime autoritario coma o que se amosa no filme.
    O sentimento de culpabilidade do profesor Rainer,penso eu, extrapólase ao espectador de tal maneira...
    segundo o meu parecer unha película desas que se precisan para educar a este mundo...

    ResponderEliminar
  5. Botábate en falta, Malva, surfeando esta "ola"! Lémbrome que a cara de Rainer, ao final da peli, deixou a moitos coa dúbida de que é o que estaría pensando exactamente nese momento...

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...