Saltar ao contido principal

Ping pong humano

Fixádevos nesta impresionante imaxe de Massimo Sestini, elixida segunda mellor fotografía no World Press Photo de 2015. Abrídea e atrevédevos a facer zoom. Reparade nos xestos, nas caras, nas emocións... Buscade os nenos. Subídevos por uns segundos a ese bote. Así, como ides agora, co posto. Sen máis equipaxe que as ganas de fuxir de onde a vida non vale nada, co único afán de poder traballarse un futuro onte che deixen.



Sestini conxelou este instante preto da costa de Libia, cando unha fragata da mariña italiana, en plena operación de vixilancia, acudía ao rescate da embarcación. Foi hai xa case un ano. A operación chamábase Mare Nostrum, e con ela Italia propúxose evitar, ela soíña, que o Mediterráneo se convertera nun xigantesco cemiterio de inmigrantes e refuxiados desesperados por pisar Europa. E conseguiuno. Durante o 2014 lograron rescatar máis de 170.000 vidas. Ata que de súpeto, plof! Os cartos acabáronse e Italia negouse a seguir abordando soa un problema que é de todos. Desde entón a Unión Europea, experta en mirar para outro lado, non fai máis que poñer tiritas mentres o drama prosegue, para vergoña desta humanidade incapaz de coidar dela mesma.

Vía


Non é un problema europeo senón global. Aparte da pobreza e as brutais desigualdades, tan de manifesto nos puntos fronteirizos, non había un número tal de refuxiados desde a Segunda Guerra Mundial. Entón... Que facemos? Que debemos esperar dos gobernos? Que actitude queremos ter fronte a isto? Debemos velo como un obstáculo? Ou máis ben como un reto para mellorar como somos? Para o Goberno de España, por exemplo, ter que acoller 1.600 refuxiados é "demasiado".

Vía


O último capítulo está sucedendo no océano Índico, onde centos de refuxiados procedentes de Birmania permanecen á deriva, navegando dunha costa a outra en barcos atestados coma latas de sardiñas, sen que ningún país veciño (Tailandia, Malasia, Indonesia) os autorice a entrar nas súas augas, e moito menos a desembarcar. Case mil persoas (bebés, nenos, mulleres embarazadas) asustadas e desesperadas, levan semanas navegando así, en condicións infrahumanas, con mortos a bordo, sen alimentos nin roupa suficiente e mesmo bebendo o seu propio ouriño. Mentres, os gobernos do mundo, máis preocupados do diñeiro que das persoas, conténtanse con tratar aos refuxiados coma se foran unha maldita pelota de ping-pong.


Para os telediarios, hoxe, isto será outro naufraxio dunha patera.
Pero é mentira; a realidade é que isto é o naufraxio da humanidade.

Comentarios

  1. Vaya catástrofe, los refugiados no merecen esto, ¡Europa debe actuar ya!

    ResponderEliminar
  2. Ola Noé!

    Tes moita razón. É moi decepcionante ver a tibia resposta que Europa está tendo para un problemón que vén de atrás e que pide a berros accións conxuntas e coordinadas para solucionar o problema alí onde ten a súa orixe: en Siria. É curioso como a Unión Europea, que presume de ter eliminado as fronteiras, volve agora a restauralas a toda présa para evitar que os refuxiados circulen libremente ata un lugar no que poder traballar e vivir en paz. Aprendemos pouco da Historia... e así nos vai.

    Moitas grazas polo teu comentario! É o primeiro do curso, e fíxome unha ilusión moi especial!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. é todo unha mafia profe... Por moitos paus ninguén aprende...

      Eliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d