Saltar ao contido principal

Concurso Galicia en Foto (III)

Como cada mes toca concurso! E como nas dúas edicións anteriores houbo que ir ao sorteo, desta vez procurei ir un pouco máis aló e complicalo un chisco reducindo o encadre da fotografía. Eliminamos paisaxe e comezamos a centrarnos no detalle. Credes que daredes acertado? Iso espero!!!

Gaña quen acerte onde está e ademais explique que é o que se ve na fotografía.


Lémbrovos que pode participar todo o mundo! Alumnos, antigos alumnos, seguidores, amigos, nais, pais, profes, coñecidos e descoñecidos... O único requisito é querer xogar, e de paso optar a un premio-recordo con alma (ou iso intento!). A solución enviarédela facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí non tedes máis que escribir nome, email e a vosa resposta completa! Así chegará a min sen que outros poidan vela.

O PRAZO PARA CONCURSAR REMATA ÁS 18.00 HORAS DO DOMINGO 21
PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ ESA MESMA NOITE


...DESTA VEZ COSTOU, PERO HAI ACERTANTES!!!
O lugar que vedes é do máis curioso e especial que poidades atopar. Chámasa Santa Olalla (Eulalia, en castelán) de Bóveda, a uns 14 quilómetros da cidade de Lugo e foi un templo romano construído para o culto á deusa Cibeles, que logo se cristianizou poñendo unha igrexa enriba. 
Por iso, cando un chega, en principio, non parece haber nada raro:


Ata que, xa aos pés da igrexa, un pode descubrir a estraña marabilla que alí permanece agochada:





Cibeles era a deusa que representaba á fertilidade da terra, a natureza, os animais e a vida. 
Un dos ritos que se lle facían era o taurobolio, que probablemente se levaría a cabo aquí. Colleríase un touro e sacrificaríase na planta superior, sobre un enrellado que comunicaría coa planta inferior. O seu sangue caería no andar inferior, sobre a persoa que desexaba recibir esta especie de bautismo de sangue. 
Imaxinades o espectáculo?


Se estades preto de Lugo non o perdades!


...E XA TEMOS GAÑADORA!

Se na segunda edición do concurso había 18 respostas correctas, desta vez só 3! 
E destas 3 tivemos que eliminar a de Javi, xa que mencionaba o nome pero non concretaba ningunha explicación do edificio. Así que a cousa quedou finalmente entre só dúas opcións. 

E feito o sorteo entre as acertantes, a gañadora é... 
TAN-TA-TA-CHÁN!




PARABÉNS CRIS E MARCELA!!!
RECIBIREDES O VOSO PREMIO ESTA SEMANA!



Disfrutando o premio! :)


Grazas pola foto, gañadoras!

Vémonos no seguinte!
Grazas por unirvos a este xogo cómplice cos tesouros de Galicia como escusa!

Comentarios

  1. Eu penso que esa fotografía foi sacada en Santa Eulalia de Bóveda, cidade de Lugo.

    ResponderEliminar
  2. Cris e Marcela22/2/15

    Que sorte! Da a casualidade de que Cris e eu no noso primeiro ano xuntas, realizamos unha viaxe a ese mismo recunchiño. Atópase en Santa Eulalia de Bóveda, e se mal no lembramos, trátase de un templo romano adicado a deusa Cibeles que foi cristianizado posteriormente. Cremos ademais, que tiña dúas plantas, e que nunha delas había como unha piscina onde se realizaban sacrificios.
    Aquí che deixamos con moita ilusión un pedaciño da nosa vaga memoria, unha aperta!

    ResponderEliminar
  3. Alba Rodríguez22/2/15

    SANTA EULALIA DE BÓVEDA.

    Este pequeno templo de estilo tardorromano atópase no pobo de Santalla de Bóveda de Mera, a uns 14 quilómetros da cidade de Lugo, e, aínda que orixinariamente foi construido para o culto pagano á deusa Cibeles, logo cristianizouse e dedicouse a Santa Eulalia Mártir, como indica o seu nome.
    Na foto observamos unha vista interior do templo, cunha columna de mármore en primeiro plano, na que destacan as erosionadas volutas do capitel. Máis atrás, vemos un arco de medio punto que fai de entrada ó ábside, no que se abre unha porta para subir o piso superior do templo, hoxe desaparecido.
    Ademais, chaman á atención os coloridos frescos pintados sobre bóveda de canón que cubría templo antes de que se derruíra a parte superior da mesma. Atopamos pavos reais, gansos e outras aves; motivos florais; e nos laterais da bóveda, tamén deseños xeométricos a partir dos anteriores motivos florais.
    Tamén podemos destacar a cor verde da parte inferior das paredes, que denota a humidade do templo e as posibles consecuencias de conservación que esta supón.

    ResponderEliminar
  4. Dá gusto ler as vosas respostas. Dá gusto poder contar con vós. Gustaríame premiarvos aos catro, pero como nas outras edicións só pode haber un premio. Espero estar á altura con el!

    Apertas moi fortes!

    ResponderEliminar
  5. Vitoria23/2/15

    É un sitio único, moito máis único que calquer outro sitio único que poidades visitar, porque non hai outro edificio destas características en todo o occiente europeo!!!!
    Cheguei tarde para participar pero alégrome polas gañadoras!
    Saúdos e ata a próxima foto.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...