Saltar ao contido principal

Soños de papel

Onte recibín un agasallo inesperado e cheo de beleza. Mandáronmo un grupo de vellos amigos, case todos antigos alumnos. Así, gratis, polo morro. Viña nun paquete grande, camuflado entre varios exemplares que lles enviamos dunha novela terrible, trepidante e sanguinaria: A memoria da choiva. Querían lela no seu club de lectura, que eles chaman Soños de Papel, así que o día que saíron para aló sorrín vingador imaxinando como as páxinas de Pedro Feijoo poderían converter os seus Soños en pesadelo.... Como digo, onte devolvéronmos, e no medio deles, viña isto para min:


Sorrín coa sorpresa deste libro, pero o tempo apretou e non puiden abrilo durante o día. E iso foi o bo. Que cando chegada a noite, derrotado, me fun para o sobre, alí estaba o agasallo, agardando paciente o seu momento. E foi entón cando de verdade cheguei ao regalo. Foi ao abrilo cando vivín un instante de auténtica beleza gratuíta:

Sorrín, lembrei... e lino enteiro dun tirón. E aproveito para dicirvos que me regalastes todo un recopilatorio das pequenas cousas que, sen valer nada, valen toda unha vida. Así que, en agradecemento polo sorriso, a lembranza e o libro, hoxe apetéceme compartir con vós unha pequena pero bonita historia. Por suposto, sobra dicir que calquera semellanza coa realidade será mero froito da casualidade. 

Unha vez, hai só cinco anos, a sorte reservoume unha titoría diferente. Eran 21 cativos que acababan de desembarcar no que para eles era todo un mundo novo: o Ins-ti-tu-to! Había nese grupo (sempre o hai) algunhas cousas que o facían especial, e debo dicir que moitas delas enriquecéronme ata un punto que eles dificilmente poderían imaxinar. Unha desas cousas era o mal que ás veces se levaban entre eles... E é que as emocións están a bravío cando eres neno! Botamos o curso loitando contra iso, e sei ben que se acordan, porque cada vez que nos vemos aínda bromean comigo dicíndome cousas como "Seguimos levándonos mal". Pero dino co sorriso de quen sabe superada aquela etapa. En cambio, creo que se sorprenderían se soubesen como é a escea que gardo na miña memoria deles. Porque nesa fotografía, o que vexo non é o mal que se levaban senón precisamente o contrario. A imaxe que máis lembro daquel grupo é a de como nos ríamos todos xuntos cando o estábamos a pasar ben... E curiosamente, esa é unha escena con música na miña memoria; unha música que só eles e máis eu podemos comprender e valorar; porque mentres nos lembro rindo, sonan de fondo, alegres e tintineantes, as pulseras de Jannette... :)

Non están todos os que son, nin son todos os que están. Pero estou seguro de que os que facedes Soños de Papel, sorriredes nalgún momento deste minuto de Beleza Gratuíta, gravado no 2010.

Clic!


Para vós, amigos, en vinganza.

Comentarios

  1. Nerea Verdes (vía facebook)25/1/15

    cantoo tempo! buff!;)

    ResponderEliminar
  2. Lucas Rivas (vía facebook)25/1/15

    eses eran bos tempos

    ResponderEliminar
  3. David Lejo (vía facebook)25/1/15

    Que ben o pasabamos neses tempos :)

    ResponderEliminar
  4. Teresa Abreu (vía facebook)25/1/15

    Jolin que bos tempos

    ResponderEliminar
  5. Dan Ionut (vía facebook)25/1/15

    Buaaa, canto cambiamos. E vaia titor temos, que se acordou de nos. Un saludo a todos!!!

    ResponderEliminar
  6. +Alejandro Abuide25/1/15

    Dios mío! Que tempos, pero da mesma maneira que o tempo cambia nós tamén cambiamos. Moitos saúdos amigos.

    ResponderEliminar
  7. Andrea Pasarín (vía facebook)25/1/15

    Grazas por recordarnos, Miguel, e por todos os consellos que nos deches. Profesores como ti son os que se recordan sempre

    ResponderEliminar
  8. David Lejo (vía facebook)25/1/15

    Totalmente dacordo con Andrea

    ResponderEliminar
  9. Nerea Verdes (vía facebook)25/1/15

    eu tamén digo o mesmo;) besiños

    ResponderEliminar
  10. Grazas a Soños de Papel, por unha "vinganza" tan fermosa. E moitas-moitas grazas aos que aínda mantedes vivas algunhas das boas lembranzas que sementamos naquel curso do ano 2010. Pola memoria e polo cariño. Que non morran! Un abrazo e ata pronto!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d