Saltar ao contido principal

Chernóbil, cidade fantasma

"... na vida as cousas máis terribles ocorren en silencio e de maneira natural"

Unha das inquedantes páxinas de Natacha Bustos (debuxo) e Francisco Sánchez (guión)

Así comeza "Chernóbil-La zona", novela gráfica sobre o maior desastre nuclear da historia da humanidade. Aquel día, 26 de Abril de 1986, o accidente no reactor 4 da central nuclear de Chernóbil, en Ucrania (daquela integrada na URSS), liberou á atmosfera o equivalente a varias deceas de bombas atómicas como a de Hiroshima. Aínda que a choiva ácida caeu sobre máis de vinte países, o peor tivo lugar nuns 30 quilómetros arredor da central.  Nesa zona (A Zona), a vida e o tempo detivéronse por completo aquel día. 

Portada do cómic con reloxo ucraniano, se cadra feito e usado preto de Chernóbil

Pripiat era o orgullo da URSS.  Unha cidade novísima, construída a tres quilómetros da central, con miles de vivendas para as familias dos traballadores e todo tipo de equipamentos, incluído un parque de atraccións a punto de estrearse. Unha cidade modelo... ata que un accidente, unha simple reacción química, iniciou o caos: a alarma na central, a ausencia de noticias e información fiable, as dúbidas, o medo, a policía na porta, unha mochila rápida, e unha evacuación forzosa. Todo quedaba atrás: as casas, os obxectos, as mascotas (non deixaron levalas), a ilusión. Así foi como a cidade modelo quedou reducida a cidade fantasma. Condeada para sempre ao más terrible dos silencios. E condeados os seus habitantes a morrer, ou a vivir cos efectos da radiación.

Portada da edición para Xapón de "Chernóbil-La zona"


Este é un cómic para sentir e entender os riscos das centrais nucleares, e en concreto o que se viviu en Chernóbil. Para velo, non queda outra que viaxar a Ucrania cun permiso especial para poder entrar na zona, pechada por seguridade. Aínda que... Se de verdade vos gustaría viaxar a Pripiat, e ver en que a converteu o accidente, podedes. Sen riscos. E a bordo dun drone. Grazas a este vídeo.

Clic na imaxe. E feliz voo sobre o caos nuclear

Comentarios

  1. Este siniestro nuclear es de año 1986,creo y hoy día aun no es habitable. Ucrania, kiev

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Tes razón, David. Lin que terán que pasar vintesetemil anos (27.000 anos!) para que as terras de Pripiat, a cidade máis próxima á central, poidan volver a ser habitadas sen risco para a saúde das persoas. En cambio, precisamente algo que me impresionou lendo o cómic foi saber que algúns (sobre todo anciáns) dos que foron evacuados e obrigados a deixar as súas casas, regresaron ao pouco tempo a elas. Tiñan tanta dor e botaban tanto de menos o que deixaran atrás, que houbo familias que se atreveron a volver, traballar de novo coas súas mans a terra contaminada, e seguir comendo os alimentos que alí medraban.

      Eliminar
  2. Unai Puga Goldaracena11/12/14

    O mellor de todo é que o goberno pensaba ocultalo...
    Chegaron a dar unha cifra de tan só 32 mortos!.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d