Saltar ao contido principal

Berlín, ano 25 despois do Muro

Hai dúas maneira de celebrar unha data así de importante: unha é mirando atrás.

Clic sobre o Trabant, para volver aos días da caída.

A outra consiste en coller os fíos do pasado, e tecer con eles un lenzo que o pasado, por si só, xamais podería tecer. 
Clic sobre os globos para ver que pasará esta noite en Berlín,
25 anos despois.


Feliz aniversario, Berlín.

Comentarios

  1. Pra diante.
    Mirar sempre pra diante.

    Berlín e a súa historia, dígoo sempre, son pra coñecer. De lonxe, sí, pero sobre todo, SOBRE TODO, de preto. Tes que ir. E eu teño que volver (a ver se en breve me escapo uns días).
    Quizais haxa cousas que só se poden vivir no sitio onde empezaron.
    Quizais, aínda que a un lle de unha pinchada o corazón cando ve os poucos restos que quedan dese muro ou cando segue pola cidade os adoquíns que marcan ese pasado, haxa que ir alá pra "palpar" esa historia.
    Quizáis haxa que escoitar a todos os que sinten que aínda teñen algo que contar.
    Quizáis haxa que ir alá pra sentir.

    Tes que facer esa viaxe, Miguel. En serio.
    SEI que che ía encantar.
    :)

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Irei! Espero!
      Polo Muro, e por todo o que alí mellorou desde que os cidadáns, empurrando xuntos, lograron abrilo.

      Eliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...