Saltar ao contido principal

Cova Eirós. Porque habelas hainas!

Como non as ía haber? O único que facía falta era saír a buscalas. E en canto se fixo, apareceron. Están en Cova Eiros (Triacastela, Lugo), e son as primeiras mostras de arte rupestre paleolítica que se atopan en Galicia. Agora, case 30.000 anos despois, as pinturas e gravados de Cova Eirós saen a luz!



A maioría están nunha gran sala dentro da cova, formando un panel no que se distinguen contornos de animais, ringleiras de puntos e outras marcas. Un panel no que predominan os trazos en cor negra, conseguidos co emprego de carbón vexetal como pigmento. E no que a peor noticia é un estado de conservación moi delicado, que aconsella máxima e pronta protección.

Cova Eirós non era unha descoñecida. Durante os anos noventa, algunhas campañas de escavacións arqueolóxicas serviran xa para atopar unha gran cantidade de restos óseos procedentes de mamíferos como rinocerontes, hienas, cabalos, cervos ou osos cavernarios. Anos despois, ao comezar a escavación dun recheo duns tres metros de fondo, os arqueólogos pasaron a localizar diversos útiles paleolíticos: unha agulla de óso, unha lanza gravada con liñas en forma de zigzag ou mesmo un colgante feito a partir dun dente de raposo (hai 26.000 anos!).  Pero a ocupación desta cova por parte de Sapiens e Neandertais remóntanse moi atrás. En concreto aos restos dunha fogueira acendida alí hai 118.000 anos. E sabedes o mellor? Que aínda queda a metade dese recheo por escavar! 

Imaxinades como é traballar nun lugar así, ou visitar unha ventana ao pasado coma esta? Pois non tedes que imaxinalo! Porque acábase de estrear o teaser do documental rodado durante tres campañas de escavación no lugar. Son as primeiras imaxes desa mirada que os nosos antepasados se empeñaron en deixarnos, rabuñada a conciencia nas entrañas da terra.

Benvidos a Cova Eirós!
Clic para ver!

Comentarios

  1. E ISTO, este descubrimento... tan cerca!
    Que gustazo velo! E que gustazo "estar dentro"!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. E tanto!
      A pesar da mina que ameaza a conservación da única cova con pinturas rupestres paleolíticas en Galicia!
      Ver para crer!
      http://praza.gal/movementos-sociais/396/unha-mina-pon-en-perigo-a-cova-eiros-un-dos-maiores-xacementos-arqueoloxicos-de-galicia/
      http://www.elmundo.es/ciencia/2014/08/15/53eca96f22601d946a8b4583.html

      Eliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...