Saltar ao contido principal

Praia das Catedrais: como morrer de éxito

Quen diría que non vivimos no paraíso? Ninguén. E despois de pasar por Ribadeo, na Mariña lucense, menos. Alí está unha das paisaxes máis espectaculares da península Ibérica: a praia de Augasantas, máis coñecida polo sobrenome de praia das Catedrais

Vía
Aquí a costa está alta e remata en acantilados, cortados a conciencia pola acción do mar, que leva séculos desfacendo e facendo formas caprichosas: arcos, bóvedas e furnas que lembran á arquitectura das grandes catedrais. Formas difíciles de aprezar cando a marea está alta e cubre toda a praia.

Vía
Pero que coa marea baixa se converten nunha impresionante paisaxe a explorar. Iso si, unha paisaxe viva, sometida a continua erosión, e polo tanto perigosa. Non é prudente camiñar sobre os arcos, nin fiarse en exceso da solidez dos materiais. Pensade que o mar castiga a diario estas paredes ata que, no momento menos pensado, se veñen abaixo, por imposible que nos pareza. Como neste vídeo. Por iso é lugar para ir con coidado.

Vía
Pero o problema non é a erosión; o problema somos nós. A beleza desta praia (xunto á virtude da visita gratis) fíxoa tan coñecida, que xa leva anos atraendo máis xente da que pode soportar. Cada semana santa, cada ponte, cada verán, esta paraxe énchese de turistas ata a bandeira, desde os accesos por estrada ata a mesma area. E da marabilla das fotos anteriores, que retratan o paraíso, pásase a este pesadelo.

Vía
Pesadelo que o propio alcalde de Ribadeo, impotente ante semellante avalancha, vén denunciando incluso en Youtube. Non se trata de evitar que a xente poida visitala, senón de regular as visitas para evitar unha masificación que non é boa, nin para o lugar nin para o propio público. Podedes facervos unha idea do problema facendo clic sobre esta imaxe do vídeo.


A isto chámaselle risco de "morrer de éxito". Pasa cando a afluencia de público é tan grande e excesiva, que pon en perigo a conservación do lugar. E soluciónase poñendo normas alí onde ata hoxe non foran necesarias. Non é difícil. Abondaría con declarar esta zona da costa Parque Natural ou Nacional, e aplicarlle as normas e o control que habitualmente distinguen a estas lugares protexidos. Como se fixo nas illas Cíes, ou nas covas de Altamira. Iríamos menos, para disfrutar máis. Mentres non se actúe neste sentido (cousa que urxe), a praia das Catedrais seguirá sendo un formigueiro, un areal con pintas de avenida urbana, unha especie natural en perigo de extinción. Cunha premonitoria palabra colgada dun dos seus arcos: Fin.

Comentarios

  1. Estou en total acordo con todo o que dis Miguel!! Demasiada aglomeración. Como pasa normalmente, a beleza do espazo natural contamínase de xente, de negocio (non cobran entrada, pero o entorno sempre está cheo de postos ambulantes) que o único que fan é estropear neste caso o que as propias mareas se encargan de esculpir.

    ResponderEliminar
  2. Nooon! Postos non! Só natureza. Sen aditivos, por favor! Aí estaba o máxico do lugar, e aí debería seguir estando. A aglomeración excesiva nunca é un éxito, senón un síntoma de que as cousas se deben facer mellor. Un abrazo, Laura!

    ResponderEliminar
  3. Sandra3/5/14

    Totalmente de acordo, Miguel!! Agardo que se solucione este problema canto antes e que declaren a praia das Catedrais parque natural ou nacional, ben o merece!! E ben merece ser coidada e respetada porque senón... morrerá de éxito.

    ResponderEliminar
  4. marisa6/5/14

    Que mágoa sinto cando vexo estas imaxes!. Unha das cousas mais fermosas que temos é non a coidamos como se debería, é mais, creo que todos deberiamos apoiar ó alcalde de Ribadeo cada vez que pide axuda, porque esta Semana Santa non foi a primeira vez que o fixo. Penso que esto en outro país non pasaría, espero e desexo que a Xunta ou quen lle corresponda faga algo xa.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d