Saltar ao contido principal

Adolfo Suárez

Que é un líder? Ás veces pregúntollo aos meus estudantes. Gústame ver como razonan e nunca temos problemas para chegar entre todos a un acordo sobre como definilo: un líder é unha persoa que ten a capacidade de lograr que outros (un grupo amplo e variado) o sigan, o respecten e traballen con entusiasmo xunto a ela para lograr uns mesmos obxectivos. Eficiente, con iniciativa e capaz de motivar a cambios. Suárez foi un líder. Un líder tan valente, como completamente inesperado. 


Suárez era un franquista. Por iso, cando o Rei o elixiu como presidente do goberno, un ano despois de morrer Franco, moitos sentíronse decepcionados e pensaron que nada ía cambiar. A sorpresa foi maiúscula ao comprobar a rapidez e novidade dalgunhas das primeiras decisións que tomou: liberación de presos políticos, legalización do Partido Comunista e convocatoria de eleccións xerais libres para o seguinte ano. 

Suárez saúda respectuoso a Dolores Ibárruri, do Partido Comunista, ao regreso do seu exilio.Vía
E todo isto, que hoxe pode parecer pouco, nun país como era España, partido en dous bandos, enfermo de extremismos e co exército subido á parra e empoleirado no poder, tivo un mérito brutal. Lograr todo iso sen que uns ou outros se moveran, non estaba ao alcance de calquera. Despois, gañadas as eleccións, todos os partidos votados, con Suárez á cabeza, foron quen de apartar ideoloxías ata poñerse de acordo para redactar unha Constitución, que o pobo ratificou votando en referendum. O edificio da democracia ía en serio. E así se mantivo ata que, farto de presións e críticas de un e outro lado (si, eses que hoxe o aplauden), asumiu que quizais o seu traballo rematara, e que fraco favor facía ao seu país agarrándose ao sillón. E cunha educación e honestidade que sobrecolle, falou aos españois e dimitiu. Precisamente o día que traspasaba os poderes de presidente, un 23 de Febreiro de 1981, todos tivemos ocasión de comprobar, unha vez máis, o seu valor como gobernante, persoa, e líder digno do cariño dun país.



Líder... Por suposto, a segunda pregunta na clase éHai algún político ou persoa pública que vos pareza actualmente un bo líder? Silencio. Caretos. Confusión... A mesma confusión que teñen as xeracións máis novas ao descubrir o enorme respecto co que España despide estes días a un político. Non é normal, pensan. Non comprenden que de repente poidamos ter estima cara un gobernante. Pero claro, Suárez non era un hooligan dun partido político; era unha persoa que quería o mellor para o país e entendeu que o mellor non eran só as súas ideas. E que cando falaba aos cidadáns, facíao coa educación e altura de miras que estes entendían que merecían. Por iso o lembran así. Porque Adolfo Suárez estivo á altura dun líder.

Comentarios

  1. Non pode estar mellor explicado. Súmome a toda esa xente que despediu con tanta pena a Adolfo Suárez, porque foi un home moi valente e que me merece moito respeto, a mín sempre me gustou moito e vendo estos días na tele algunha das suas intervencións emocionoume, ahora non hai políticos que falen coma él, pausadamente e con educación, solo se escoitan descalificacións entre eles e gritos. ¡que pena! él sempre foi unha persona moi educada e nunca lle faltou ó respecto a ningún dos seus compañeiros, como se puido ver era unha persona moi querida e valorada por todos, a súa familia debe estar moi orgullosa de como foi despedido.

    ResponderEliminar
  2. Fantástica entrada Miguel!!! Un líder ante todo ten que ter carisma e empatía, e estes son dous adxectivos que definían ben a Suárez!!

    ResponderEliminar
  3. Mmmmmmmmmm....... +1 NO!, + Infinito!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!