Saltar ao contido principal

A vida cando eres neno

Entre a fotografía superior e a inferior hai moitas diferenzas e unha soa razón que as explica.
Non a ves?
Clic sobre a imaxe

"Que non estea pasando aquí, non quere dicir que non estea pasando."
Esta é a campaña iniciada pola ONG Save The Children para lembrar ao mundo o que está pasando en Siria. A historia está ambientada en Londres, lonxe do lugar no que se libra o conflito, pero iso non importa. Ou si. Porque tamén en Siria, por moito que agora nos coste crelo, a vida dos nenos era normal e nun ambiente familiar, ata que vivir alí se transformou no inferno.
Siria: 
o conflito con máis vítimas tras a Segunda Guerra Mundial.
3 anos xa de guerra. Máis de 100.000 mortos. 2 millóns de refuxiados.
E máis de 4 millóns de nenos coa súa vida destruída, por nada.
Está pasando. Agora.
Etiquetas:

Comentarios

  1. Marey8/3/14

    O peor é escoitalos falar diso, como se estivesen falando do último partido que xogaron no medio da rúa. Despois de tres anos, volveuse algo "normal" e "habitual" tanto para eles como para nós, que en poucas ocasións nos paramos a pensar no que estamos escoitando no telexornal. Cifras e cifras

    ResponderEliminar
  2. Miguel Abraira8/3/14

    Tal cal, Marey. Cifras e cifras. Ou titulares ocos, que apenas nos din nada porque nos queda tan lonxe que pensamos que nunca nos tocará vivir algo así. Laméntaste, e procuras esquecelo para poder seguir adiante.

    Incluso este vídeo, que non deixa de ser unha boa simulación con nobres propósitos, queda infinitamente lonxe da verdadeira dor dun neno sirio. En Youtube hai vídeos reais e moi moi duros, de nenos mortos na rúa tras os bombardeos, e pequenos fuxindo entre ráfagas de disparos. Imaxes tan duras que, en canto se reflexan nos ollos, é imposible non chorar. Nun deses vídeos aos que calquera pode chegar con só dedicar un minuto da súa vida á buscalos, un neno sirio mutilado por unha bomba (sen un brazo, sen unha perna) apenas é capaz de contar o que lle pasou e a inxusta e incomprensible situación na que o deixaron. Pregúntome para que demo hai unha cousa chamada ONU. Esa cousa.

    Para quen o queira, aquí queda.
    https://www.youtube.com/watch?v=HfPVjzNKpzw

    ResponderEliminar
  3. Marey11/3/14

    "onde está o mundo?"

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?
47 comentarios
Ler máis

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...
Publicar un comentario
Ler máis

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...
2 comentarios
Ler máis