Tonucci: a escola con ollos de neno

Mirar a educación con ollos de neno. Esta foi a elección de Francesco Tonucci, un pedagogo e debuxante italiano que leva corenta anos retratando as aulas e o sistema educativo. Con ollos de alumno, pero tamén con ollos do mestre lúcido que foi. Nos seus debuxos sobre a educación, extraordinariamente críticos (e necesarios), o que vemos son nenos rodeados de adultos que non os entenden, nin os escoitan.

Cada ilustración é unha crítica mordaz. Pero no fondo, paréceme que esconde un verdadeiro amor polos nenos e pola escola. Ademais de denuncia útil, o que asoma son unhas enormes ganas de renovar todo aquilo que el ve que se pode mellorar: abrir as escolas ao mundo, reducir os deberes para casa, dar un papel máis protagonista aos rapaces na súa formación, divertir ao ensinar, ou a urxencia de lograr alumnos (persoas) motivadas, e con curiosidade por aprender.

E o meu favorito...

Grazas Tonucci.

Que falta nos fai a túa mirada...

Comentarios

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Ler máis

Petos de ánimas: o medo como arma

“ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Ler máis

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú. E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...

Ler máis

Moedas para Caronte

Buscar neste blog