Saltar ao contido principal

Galicia Nazi

No 2004 apareceu isto en Vigo. Unhas obras no Monte do Castro desenterraron este botón cunha peculiar versión do emblema nazi. Algúns investigadores demostraron que esta simboloxía era a propia dos axentes secretos da Alemaña de Hitler. E apareceu aquí, en Galicia. Nunha Galicia sementada de pegadas nazis.

Vía
Isto non é Berlín, é Vigo o 25 de maio de 1939. A guerra civil acababa de rematar, e 6.000 soldados enviados por Hitler en axuda de Franco desfilaron na cidade antes de partir de volta a Alemaña. A despedida foi masiva e espectacular, coas rúas cheas ata a bandeira de persoas vitoreando, aplaudindo e facendo o saúdo nazi ao paso dos soldados da Lexión Cóndor. O bando do alcalde tampouco deixaba lugar a dúbidas: saír á rúa aquel día non era unha elección:
Los vigueses, que tienen el honor de poder testimoniar por última vez la gratitud de España a la noble Nación alemana, acudirán todos a despedirlos. 



Fotogramas do documental A arañeira, de Eduardo Rolland



Tres meses despois Alemaña invadía Polonia con estes mesmos soldados, dando inicio á Segunda Guerra Mundial. Franco non quixo entrar ao trapo que Hitler lle tendeu para entrar do seu lado, e España declarouse finalmente país non belixerante. Baixo esta falsa neutralidade, Galicia, coma un potente faro asomado ao Atlántico, converteuse inmediatamente en centro de operacións dos nazis.

O wolframio, un mineral escaso e de extraordinaria dureza que Alemaña precisaba para fabricar armamento e blindar os seus tanques, extraíase aquí, en distintas comarcas de Galicia (Barbanza, Valdeorras, Deza ou A Limia), onde presos republicáns e veciños da zona traballaban, sen sabelo, para a Alemaña nazi.

Mina de Wolframio en Casaio, Carballeda de Valdeorras. Vía

Nalgunhas aldeas, como Fontao (Vila de Cruces), o wolframio era pagado a prezo de ouro se eras quen de sacalo de contrabando. Isto, unido ao traballo nas minas, provocou un boom económico brutal, fomentado desde a Alemaña nazi e que perdurou mentres durou a guerra. Despois, só quedaron ruínas.

Vista actual das minas de Fontao. Vía

Os restos de 37 U-boot descansan nas costas de Galicia. Así se chamaban os submarinos nazis que, comandados polo almirante Karl Donitz, plantaron durante toda a guerra, coma se de lobos se trataran, unha cruenta batalla no Atlántico. Os diarios do almirante están cheos de referencias a Galicia, xa que os portos de Vigo e Ferrol facían as veces de refuxio e punto de abastecemento para os U-boot. En ambos portos agardaba un barco cargueiro alemán, que era o encargado de subministrarlles alimentos e diesel suficiente para poder operar. De feito algúns mariñeiros lembran aínda o paso dos submarinos polas rías, e mesmo chegaron a intercambiar alimentos coa súa tripulación (os galegos entregaban peixe a cambio de produtos máis exóticos daquela, como chocolate), ou mesmo a rescatalos despois de ser bombardeados polos aliados.


Fotogramas do documental A arañeira, de Eduardo Rolland


Algúns dos 37 submarinos afundidos en Galicia conteñen aínda hoxe os cadáveres da súa tripulación. Pero noutros casos, os corpos chegaron á costa galega ou foron rescatados e soterrados en tumbas sinaladas con esvásticas. Como as do cementerio de San Amaro, na Coruña, onde o consulado alemán construiu 16 sepulturas, algunhas delas para as vítimas dun U-boot abatido en Estaca de Bares.

Panteón nazi non cemiterio de San Amaro, A Coruña. Vía

E o meu favorito: as Torres de Arneiro ou Torres dos Alemáns, en plena Terra Chá. Unha potente estación de radio formado por 3 enormes antenas (102 metros de alto cada unha), que chegaron desmontadas e en camións desde Alemaña en 1940. O obxectivo era servir de radiofaro para apoio á navegación aérea e marítima no Atlántico.



Vía

As tres antenas erguéronse no actual concello de Cospeito formando unha liña recta e acompañáronse da construción dun destacamento militar, unha sala de radio, un depósito de auga, un transformador e unha estación meteorolóxica. O alcance do sinal sobrepasaba os mil quilómetros, e as antenas convertéronse nun pesadelo para os aliados, ata que eles tamén lograron descifrar o sinal e valerse del. E todo permaneceu aí, de pé, intacto e en condicións de funcionar, ata hai uns cinco ou seis anos, cando o mal estado dos cables que sostiñan as antenas e un par de temporais acabaron con elas no chan. Os buscadores de chatarra fixeron o resto, e nós quedamos sen elas para sempre. De nada serviron os avisos ás autoridades para unha rápida actuación que as salvase.

Vía
Unha vez máis, perdemos a oportunidade de conservar, de aprender e de ensinar. 
Fóisenos a Historia. E vaia Historia...

Próxima entrega: Fuxiu Hitler nun submarino desde Galicia?

Comentarios

  1. En cada moeda unha lección de historia que a min, particularmente, sempre me reconforta!!!
    Moi boa entrada a de hoxe Miguel :)

    ResponderEliminar
  2. Alégrome de que che gustara Laura! :)
    Imaxinades?
    Que inolvidable clase de Historia sería unha visita aos restos dun submarino ao pé da ría; ou un paseo polas tumbas nazis de San Amaro; ou adentrarse nunha das minas a coñecer o inexpugnable wolframio; ou poder lanzar ao mundo unha mensaxe por radio desde as Torres de Arneiro (os radiosafeccionados lograron conectarse a elas antes de que caeran, con mensaxes que chegaron a Australia!)... Que clase de Historia nos perdemos!

    ResponderEliminar
  3. Xurxo19/2/14

    Suscribo as impresions de Laura, Miguel.
    Outra xenial recopilación de datos, fotos e anacos de historia que espertan a miña curiosidade e me fan disfrutar moitisimo mentres aprendo.
    Outra vez mais........grazas

    ResponderEliminar
  4. Alégrome Xurxo! :)
    Pois aínda nos falta o que podería ser a guinda ao pastel da Galicia nazi: porque cada vez hai máis probas de que Hitler non se suicidou no seu bunker berlinés senón que fuxiu en avión ata España e que desde aquí logrou partir en submarino rumbo a Arxentina... Desde Vigo.
    Tan redondo como unha moeda!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Prehistoria en Campo Lameiro

O pasado xoves tivemos a sorte de estar en Campo Lameiro , camiñando entre petróglifos  cheos de cervos, labirintos e círculos milenarios . Facede clic na fotografía... e veredes! E agora que sabemos da Prehistoria ... a Historia deste día contarédela vós!  Acaso hai alguén mellor para facelo...? Pensa o que che sorprendeu, o que aprendeches, o que che gustou ou fará que recordes este día...  e escríbeo aquí para poder lembralo cando pasen os anos. 

La fuga del soldado de la RDA

Hay imágenes que parecen haber sido hechas para escribir la Historia . Tan increíbles, tan puntuales, tan sorprendentemente oportunas, que acaban sembrando un poso de duda en el atónito espectador. Esta es, también, una de ellas. Una fotografía de 1961 capta el preciso momento en el que el soldado de la RDA Hans Conrad Shumann, echa a correr para saltar un Muro de Berlín que, tras tres días de trabajo, era apenas todavía una alambrada de espino... ¿Qué pasó? ¿Logró cruzar? ¿Había alguien esperándolo? ¿Cómo es posible que hubiera dos cámaras registrando el momento? ¿Qué fue de nuestro soldado, tras el histórico retrato? Fotografía de Peter Leibing, 1961 Conrad Schumann era un soldado de la RDA . Había nacido en 1942, en plena Segunda Guerra Mundial, en lo que luego sería la Alemania comunista. Sin embargo, sin saberlo, su imagen saltando la alambrada acabaría siendo usada precisamente como un icono del capitalismo: porque nada vendía más y mejor el fracaso del comunismo que un...