Saltar ao contido principal

Pedantes, Persoas e Historia

Venres! 
Déixovos unha escena que me encanta, dunha peli moi especial e da que xa falamos unha vez AQUÍ.

A secuencia é moi propia de fin de semana: local de ambiente agradable, dúas amigas tomando algo tranquilamente, e un mozo que se achega cordial e divertido a ligar con elas. Ao fondo, un amigo algo máis tímido observa con curiosidade a escena. Ata que de súpeto aparece un pedante intentando ir de listo diante das mozas... facendo que sabe Historia!!! E entón, mirade que gustazo de diálogo entre un Pedante e unha Persoa de verdade, coa Historia como escusaClic na imaxe!

"O indomable Will Hunting"
Cantos valores en só tres minutos! Como o valor de ter un bo amigo, que mire por ti. O valor de educarse o mellor posible para saber defenderse. Ou o máis importante de todos: o valor de ser unha persoa, e non un imbécil.
Animádevos coa peli enteira. Paga a pena!
Boa fin de semana a todos!

Comentarios

  1. Nina, vía Facebook25/9/13

    Onte, tras mirar a publicacion no facebook, fun ao blog e mirei o video. Despois diso, non puden evitar mirar a pelicula enteira, e verdadeiramente xenial. Gracias por aconsellala, e perdoa as faltas de ortografia, pero e que co ordenador francés non sei por os acentos :)

    ResponderEliminar
  2. Ola Nina! Que sorriso me acaba de poñer a túa mensaxe! Supoño que te refires á ultima publicación, a de "El indomable Will Hunting". Hai tantas escenas grandes nesa peli: a discusión no bar, os encontros entre Will e o psicólogo "comecocos", a conversa diante do lago, ou cando o seu mellor amigo lle pide que se vaia... Supoño que sabes que o guión o escribiron os dous amigos (Matt Damon e Ben Affleck) cando aínda non eran coñecidos... e gañaron o Oscar ao mellor guión! Alégrame moito que xa forme parte tamén da túa vida. :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...