Saltar ao contido principal

Tesouros mariños (de hoxe en día)

Gustoume unha historia que coñecín estes días pola prensa.
Sucedeu nas Maldivas, esas illas tropicais e paradisíacas ao Sur da India. Practicando submarinismo, un home atopou nos fondos mariños a cámara dixital que vedes. Despois de tres meses na auga, a cámara presentaba óxido e non funcionaba, pero a súa tarxeta de memoria si. Nela había máis de 500 fotos tomadas por unha parella que visitara as illas tan só tres meses antes. Que faríades vós?

Supoño que o submarinista pensou que aquelas fotos non lle pertencían, que a cámara perdérase por accidente, e que os seus donos poderían levar unha alegría ao recuperala. Así que decidiu subir unha das fotos da parella ao seu perfil de Facebook, e acompañouna con esta chamativa mensaxe: "Atopada unha cámara Olympus nas Maldivas! Alguén os coñece?"Bastaron unhas horas. A mensaxe foi compartida 20.000 veces ata chegar ao entorno da parella, que recuperou así, da maneira máis insospeitada, a memoria fotográfica da súa lúa de mel. Nada menos!

Comentarios

  1. Vitoria16/7/13

    Coñeces a teoría de Os seis grados de separación? Demostra que entre dúas persoas calquera do planeta so hai unha cadea de coñecidos de cinco persoas (seis enlaces)!
    Xa estabamos conectados antes de FB!

    ResponderEliminar
  2. Eu quedárame niso de "El mundo es un pañuelo... y está lleno de mocos"...

    Pero gústame a "Teoría dos seis graos"! E mirade que historia tan boa... Este ano, un belga empregou esta teoría para atopar traballo en Barcelona! Creou só 3 tarxetas persoais de visita, que pasou a 3 amigos diferentes; éstes, á súa vez, ían pasándoa a outros, e así sucesivamente, ata que chegase ás mans dalguén interesado en contratar á persoa anunciada na tarxeta. Só fixeron falta 4 contactos! A idea era tan orixinal, que o departamento de Marketing de Seat quixo contratalo ao momento.
    Déixovos un vídeo que recolle a noticia:

    http://www.elviajedemitarjeta.com/post/43336664368/telecinco

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...