Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca! Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis . Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca! Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel. Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix
Un blog para compartir as clases e a vida
O vídeo é bastante efectista, coa música de fondo é suficiente para pensalo, pero dice as cousas moi claras e tal e como as penso eu. Quere é poder, e se queremos algo non nos podemos quedar parados, porque todo se pode conseguir con esforzo e voluntade, con ganas e enerxía, rendirnos é o peor que podemos facer, ou iso é o que me digo a min misma. Dice unha frase que me encanta en grego: as cousas fermosas son difíciles. Difíciles de conseguir, se entende, pero sempre merecen a pena porque a recompensa é así, fermosa.
ResponderEliminar"As cousas fermosas son difíciles"... E seguramente é esa dificultade a que as fai máis fermosas.
ResponderEliminarUn vídeo directo, que dice as cousas como son. Moitas veces vemos na tele, en películas, como xente consegue unha cousa dun día para outro, e ti non o logras facer entón xa pensas que non das. Pero non é así, levará máis tempo pero con esforzo e ilusión todo se pode conseguir, e se non é así polo menos poderemos decir que loitamos por conseguilo.
ResponderEliminarA min paréceme que a vida é un pouco como o que sucede no deporte. A derrota está permitida (e de feito, perderemos moitas veces); o que non está permitido é non esforzarse. Estou plenamente convencido de que, conforme pasa a vida, as cousas que máis valoramos son precisamente aquelas que conseguimos co noso esforzo.
ResponderEliminarA foto de Nadal gústame especialmente para empregar aquí. Como ti dis Nerea, os seus éxitos non son cousa de dous días, senón de traballar e traballar e traballar desde que era pequeno. So el sabe canto tivo que sacrificar para chegar a algo tan grande. Ese é o único segredo: esforzarse por mellorar; e facer do noso traballo a nosa paixón. Logo, todo chega. Seguro.