Saltar ao contido principal

Gañadores do Concurso Cine Historia: Giovanna e Amélie, Cristian e Will

Non foi un, senón dous, os GAÑADORES do I CONCURSO CINE HISTORIA:
 Giovanna (Wilson) e Cristian (Green Dreamer).
Parabéns polo premio! 
E pola vosa elección... Máis acertada, imposible!.



A ti, Giovanna (Wilson), que elixiches quedar con Amélie
deséxoche que esta te anime a cultivar sempre o gusto polos pequenos praceres:

"hundir la mano en un saco de legumbres,
partir el caramelo quemado de la crema catalana con una cucharilla,
hacer rebotar las piedras en el canal Saint Martin,
verle la cara en la oscuridad del cine a la gente,
o tratar de adivinar cuántas personas hacen algo en un determinado momento"

Que che lembre unha necesidade que ás veces, na voráxine da vida, esquecemos: 
a de buscar, ti mesma, a túa propia felicidade. 

E que a súa música chova sobre ti, ata quedar a vivir contigo para sempre.



A ti, Cristian (Green Dreamer), que elixiches ao Indomable Will Hunting,
 deséxoche que compartades o enorme talento e intelixencia que ambos tendes... 
Que sempre a empregues para elixir ser "una persona de verdad".
E que a conversa diante dun lago, che axude a desterrar eses medos que ás veces nos deteñen.

"Tú mueves, chaval"

Sabedes unha cousa? Amo esas pelis. 
Pero non doe deixalas voar, cando sabes o moito que sumarán na vida de quen as levan.
Disfrutádeas!

Comentarios

  1. Giovanna22/6/13

    Oh muchas gracias por la entrada Miguel, me encanta. Aún no tuve tiempo de verla pero leyendo esto las ganas aumentan, y en cuanto la vea tendrá también su merecida crítica. Estoy segura de que va a ser una película que atraviesa la pantalla!

    ResponderEliminar
  2. Non te preocupes, Giovanna.
    Amélie chamará por ti... :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...