Saltar ao contido principal

Os debuxos da Galega

No día das Letras gústame pasar do discurso oficial, e buscar a miña propia e persoal homenaxe ao Galego. Esta mañá, non sei por que motivo, lembreime de todas as cancións que nos gustaba cantar cando eramos pequenos e as nosas tardes se nutrían de bocatas zampados cos debuxos da Galega. Canto ben lle fixo ao galego, ser falado por algúns personaxes animados!


As Bolas do Dragón, As Tartarugas, O Gato Cósmico, ou mesmo Shin Chan fixéronnnos rir en galego.
É difícil escoller unha soa canción, e botaredes en falta outras (cales?), pero...
A que ides sorrir ao escoitalas? 
Clic nos subliñados e... Feliz día das Letras!

Comentarios

  1. si señor, a min songuku en castelán non me gusta, é como se non fosen os mesmos debuxos

    ResponderEliminar
  2. Chichinho31/5/13

    quedome co ENDING de songoku....aquel que dicía....TODO É MOI FABULOSO,MISTERIOSO E SOÑADOR E QUERO IR CONTIGO NESTA VIAXE EXTRAÑA E MOI LONXANA.....DEBES VIVIR BEN ESPERTO,NON MIRAR NUNCA ATRÁS, SO ASÍ LOITANDO...PODERÁS TRIUNFAR....etc etc etc......

    ResponderEliminar
  3. VITO: Tes razón. Non son os mesmos!
    A dobraxe ao galego é mítica:
    -"Es un pinpín, Son Goku".
    -"Voute esnaquizar, verme noxento", etc.

    Por non falar de ver "Pulp Fiction" na TVG... Insuperable.

    Aquí a tes, CHICHIÑO. A túa canción de Son GoKu... Esta cantámola xuntos, cando volvamos xuntarnos todos. A berro pelado... como está mandado:

    http://www.youtube.com/watch?v=-wApvWrMPhU

    ResponderEliminar
  4. Sandra2/6/13

    Penso o mesmo ca Vito, pero tamén con respecto a Sinchan, escoitásteis a canción en castelán, non ten punto de comparación coa galega, ó igual cos debuxos, quédome cos galegos! Máis graciosos e incluso máis doces.

    ResponderEliminar
  5. vito5/6/13

    viva xabarín club!! que gran programa!

    ResponderEliminar
  6. Cagooooo en todo! Falta Gatocan

    ResponderEliminar
  7. Oiches meu!, pois ademais do artigo novo que fagas, poderías rescatar este, porque está moi ben.

    ResponderEliminar
  8. Aaahhhh, é tamén Marsupilami

    ResponderEliminar
  9. Aiiii como se notan os anos! O gatocán cólleme un pouco medrado xa, pero... o marsupilami mátame de vello!

    Tes razón Telmo. Non hai nada como os debuxos que vimos de nenos para recuperar as mellores sensacións da infancia. Acepto a túa proposta e pasadomañá fago unha segunda versión para celebrar o día das Letras.

    Desde xa, recóllense propostas!

    "A aventura comeza, vámola buscar, buscar, buscar, buscar...!"

    ResponderEliminar
  10. jajajajajaja. Sí, nótase a diferenza, aínda así Bolas de Dragón é a mítica serie que todo neno viu na súa infancia (Polo menos dende fai 35 anos), porque me dixo a miña veciña que o vía cando era pequena e agora xa ten dous fillos.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...