Acordádesvos de Albert, o rapaz do pelo azul e a cadeira de rodas?
O mesmo que lle dixo a Buenafuente iso de "Tú llevas gafas, yo llevo silla"?
Se non o coñeciades, non vos perdades aquela entrevista. Podedes vela facendo clic AQUÍ.
Estréase no cine "Mundo pequeno", un documental da súa viaxe, do amor pola vida e da liberdade.
A historia de Albert é das que ensina. Diagnosticáronlle leucemia cando só contaba 5 anos. Pasou media infancia nun hospital, sometido a operacións, dura rehabilitación e un tratamento de quimioterapia que afectou para sempre á musculatura das súas pernas. A quimio salvouno, pero deixoulle a cambio unha cadeira de rodas. Esa que el converteu nun valioso recurso para a vida. Os seus pais enriquecéronlle aquel tempo hospitalizado con lecturas, conversas e xogos que o empaparon dunha ampla cultura e alimentaron a súa innata curiosidade. E cando chegou aos 15 anos, nada podía frear o seu soño de viaxar polo mundo. Tivo a sorte de conseguilo. E aí segue. Con 22 anos e máis de 80 países recorridos. Vivindo. Ensinando a desterrar medos.
¡qué gran lección de superación! esto é o que fai ver que non hai barreiras para conseguir o que un quere, este rapaz parece feito de unha pasta especial despois de todo o que pasou pero él é feliz, os pais tamén axudaron moito para que eso fora así foi moi positivo para él, dí que non garda ningún recordo de tristura, ademáis eles ainda pensando no que lle podería pasar nas súas viaxes gardaron o seu medo e déixaronlle marchar. ¡qué admirable!
ResponderEliminarSi. É curioso. Ves a Albert, e non tes dúbidas de que está a VIVIR con felicidade. Ves a súa avoa, e comprendes que sinta medo. Pero... que sería de Albert se tivese medos!
ResponderEliminarTamén eu, como Alba, busco os vídeos de Albert cando boto en falta motivación. Dez segundos abondan!