Saltar ao contido principal

Navegar entre Tornados... ou Trombas

Isto captouse onte fronte á costa, desde A Guarda ata as illas Cíes.


As fotografías aparecen hoxe en La Voz de Galicia. Semella un tornado, pero chámase Manga ou Tromba de auga, e, aínda que perigosos, son menos violentos. Fórmanse con frecuencia no mar, sempre baixo nubes con forma de cúmulo, esas nubes algodonosas, de gran desenvolvemento vertical, e que por dentro son en realidade columnas de aire cálido e húmido que se elevan xirando en espiral. Os cúmulos traen choivas, tormentas, mal tempo, e de vez en cando trombas de auga como as de onte, que conectan a nube co que ten debaixo. Así se forman as impresionantes columnas das fotos.

Vin varios barcos de gran tonelaxe pasando onte por esa zona. Cando o mar está así, para un navío e a súa tripulación non hai saída. Ninguén pode deter un temporal, nin pedirlle ao mar que pare de moverse, nin baixarse do barco. En días así, incluso os faros parecen ter que navegar. Xa o di Telmo, o fareiro do marabilloso cómic "El Faro", de Paco Roca:

"El faro es el límite extremo de la tierra. 
Y cuando las olas cubren con furia el espigón, es como estar navegando en él"

Comentarios

  1. Sandra18/3/13

    A verdade é que nunca pensamos que estes fenómenos metereolóxicos cheguen tan preto nosa, unhas fotos impresionantes e velo en directo tivo que selo máis. Nin que decir ten o vídeo dos faros...buff..parece mentira que aguanten as "embestidas" dese mar "embravecido".

    ResponderEliminar
  2. E que te colla navegando nun veleiro xa nin falamos... Gustaríame telo visto... coa distancia adecuada.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...