Saltar ao contido principal

Audrey Hepburn: fermosa e eterna

Audrey era a Beleza, a elegancia natural, a espontaneidade... O triunfo do sinxelo sobre a ostentación. 


Ela era así. Como a vedes nesta imaxe de Vacacións en Roma. Pero a súa vida, películas e premios aparte, foi do máis inagardada e interesante

Europea, nacida en 1929 (como Ana Frank), tamén viviu a adolescencia ocultándose dos nazis, e tratando de sobrevivir á II Guerra Mundial na casa de seu avó, nos Países Baixos (como Ana Frank). Ambas tiñan 10 anos cando a guerra empezou, e 15 cando rematou. É certo que Audrey non era xudea, pero si de orixe inglés, e iso non era unha boa carta de presentación diante dos nazis. Por iso a súa nai, agoniada por protexela, chamábaa por un nome holandés e obrigábaa a falar nesa lingua. Porque debían pasar desapercibidos. A boa posición da súa familia materna permitu que Audrey aprendera ata seis idiomas: inglés, holandés, francés, italiano, algo de alemán e un pouco de español, e tamén que estudara piano e ballet clásico durante os anos da guerra. Con 15 anos era tan boa bailarina, que gañaba cartos bailando en actuacións de ballet clandestinas. Todo o que cobraba, o donaba despois á Resistencia Holandesa.

Pero a súa vida non foi fácil, como tampouco a de todos os que estaban alí. No último ano da guerra, cos Países Baixos ocupados polos nazis, estes confiscaron todos os alimentos e combustibles á poboación. En inverno, sen comida nin calor, a vida xa non era posible. Viu a homes novos forzados a poñerse contra a parede para ser fusilados. Perdeu varios familiares. O seu propio irmán foi internado nun campo de concentración. Para sobrevivir chegou a facer fariña con tulipáns, e a falta de comida provocoulle anemia e problemas respiratorios importantes. 

Tamén ela, anos despois, se daría conta das similitudes entre ela e Ana Frank: 
"En 1947 un amigo deume o libro de Ana Frank en holandés. Lino, e destruiume. Non eran só páxinas impresas, era a miña vida! Non sabía o que ía ler. Nunca volvín ser a mesma. Afectoume profundamente (...) Teño marcado un lugar no diario, no cal Ana di que fusilaron a cinco rehéns. Ése foi o día no que fusilaron ao meu tío".
Hoxe cúmprense vinte anos da morte de Audrey Hepburn. Aquela nena intelixente e comprometida, logrou sobrevivir ata que o país foi liberado. Primeiro en Amsterdam e logo Londres, seguiu estudando ballet. Pero a súa extrema delgadez, froito daqueles anos de malnutrición, e a mala situación económica na que quedara súa nai, decidiuna a encamiñarse finalmente á interpretación como actriz. 

E en 1953, rodando Vacacións en Roma, Audrey Hepburn fíxose fermosa e eterna. Igual que esa cidade... O seu traballo, a súa forma sinxela de entender a vida, e o seu compromiso con UNICEF desde 1955, explican que aínda hoxe sigamos lembrándoa e sentindo nostalxia dela.

Comentarios

  1. En calquera sitio donde durmo hai un cadro/poster de Audrey. Non teño máis que engadir.

    ResponderEliminar
  2. En efecto, Duarte, queda todo dito!
    Éste, o da Vespa, é unha pasada. Inflama alegría. Pero...

    Xuraría que sei cal tes ti... :)
    http://aclockworkfiction.blogspot.com.es/2013/01/vlog-01-concurso-oscars.html

    ResponderEliminar
  3. En efecto, ese está en Madrid, jaja.
    Por certo xa que Miguel se molestou en poñer o enlace pasádevos polo concurso... hai premios moi interesantes...

    ResponderEliminar
  4. Sandra23/1/13

    Carai..non tiña nin idea da biografía de Audrey..tremenda..intelixente, xenerosa..etc
    Tes razón Miguel a foto que está na entrada transmite alegría, é imposible non sorrir ó vela.

    ResponderEliminar
  5. PaulaLó20/10/13

    Esta mujer es un sueño, envidiable y sobretodo admirable. Perfección en estado puro. #SiempreAudrey

    ResponderEliminar
  6. Estou contigo Paula. Audrey é Perfecta. Pero o que máis me gusta é que non é pola súa beleza natural, senón polo todo. Pode haber mulleres máis fermosas, pero non son Audrey... #SiempreAudrey

    Transmite tanta alegría Sandra, que a teño colgada no meu estudo. Cando un se pon a traballar, mellor facelo cun sorriso :)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d