Saltar ao contido principal

Os Edukadores

Jan e Peter son dous amigos unidos na súa rebeldía contra o sistema económico e o modo de vida actual. Ambos están fartos de ver inxustizas. Así que deciden pasar á acción e facer algo novo, que polo menos asuste aos poderosos. Cada noite, saen na súa furgoneta a controlar os barrios nos que viven os ricos. Cando estes se ausentan por un tempo, entran nas súas opulentas casas e o desordean todo. Antes de irse, deixan sempre un aviso escrito para os donos: "Os vosos días de abundancia están contados. Firmado: Os Edukadores". Pero as cousas empezarán a torcerse o día en que se vexan obrigados a fuxir dunha casa levando con eles a un incómodo acompañante.


Inicio orixinal, tensión, ideas, boa música e un final que fai pensar. Hai moitos motivos para ver esta peli alemana. Entre eles, que a podedes atopar enteira e dun tirón en youtube (clic AQUÍ). Pero se tivera que amosarvos unha única secuencia, elixiría esta (clic na imaxe). Nela, os tres protagonistas xustifican o que fan ante un multimillonario ao que van acurralando con bos argumentos. Agora que a crise mundial nos amosa os enormes furados do sistema capitalista, e que xa sabedes cando nace e en que consiste... Faivos debate? 

Comentarios

  1. Xa a mirei! boa película, gustoume, non a coñecía de nada

    ResponderEliminar
  2. Ola Diego!
    Pois alégrame moito que mo digas! A verdade, hai partes que as poderiamos ver en clase perfectamente, e darían para un bo debate. Hai nela algo que me gusta, e é que pon ao espectador fronte ás dúas posturas, como obrigándoo a poñerse no lugar dos dous bandos.

    A maioría das películas que de verdade nos interesan non chegan nin á carteleira dos cines que temos preto. É un pouco como a música: hai que rebuscar fóra das canles comerciais. Pero paga a pena, porque cando rebuscas, atopas. Entre todos, seguro que iremos atopando máis.

    ResponderEliminar
  3. É unha boa élicula, inda que non deberia inculcar este tipo de actuacións e xustificanse mediante a violencia, quizas ao principio ten mais sentido ao non empregar a violencia pero todo vaiselle un pouco das mans. Moi boa.

    ResponderEliminar
  4. Certo e moi boa para debatir posto que teñen razon en moitas cousas que din pero non van coa miña ideoloxía.

    ResponderEliminar
  5. Ola Ángel!
    Ao final, tamén ti a viches! Xa somos tres.

    Non creo que a película inculque unha forma de comportarse. Primeiro porque non é unha peli violenta. Segundo, porque amosa varias das consecuencias negativas que tería ser tan temerario. E terceiro, porque só é unha ficción. Nin sequera creo que haxa unha mensaxe. Máis ben paréceme que a película pretendía algo así como meter o dedo na ferida aberta polo capitalismo e a desigualdade económica; que pensemos un pouco; ou xogar a poñernos no lugar dos gañadores e os perdedores nesa partida de Monopoly que ás veces parece a vida...

    Quédome co inicio. Paréceme unha forma brillante de empezar.

    ResponderEliminar
  6. Creo que calquera que entre na súa casa e se encontre iso se sorprenderia e tamén se asustaria.

    ResponderEliminar
  7. Iso segurooo. E se entras nunha clase, e te atopas algo parecido... tamén!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...