Saltar ao contido principal

Strandbeest, bestas da praia

Hai artistas capaces de crear "Máquinas con alma". O holandés Theo Janssen é un deles. Por un lado, é un enxeñeiro que estuda a mobilidade; por outro, un artista que quere esculpir o aire que nos rodea e darlle forma. O resultado do seu traballo é un espectáculo. Ao lonxe, parecen inmensos esqueletos prehistóricos movéndose; pero en realidade non hai motor nin máquina, e están feitos tan só de materiais sinxelos, como tubaxes de plástico e cinta adhesiva. Ao poñelos sobre a area húmida da praia, a forza do vento fai que se movan, converténdoos en extraños dinosaurios mecánicos. Perfectos, artísticos. El chámaas Strandbeest, bestas da praia.


Non todo ían ser máquinas de vapor e revolución industrial!

Comentarios

  1. David.12/11/12

    Moi interesante si señor.
    Pareceme impresionante.

    ResponderEliminar
  2. Vitoria15/11/12

    Non todo ían ser máquinas de vapor e revolución industrial!
    Nin efectos especiais!
    Estamos tan acostumbrados a ver cousa incribles sen asombrarnos que resulta moi agradable que unha máquina tan sincera como Strandbeest nos faga exclamar:non o podo crer!
    Moi bonita,
    1

    ResponderEliminar
  3. Estou con vós, toda unha obra: Deseño + Arte + Tecnoloxía.
    E enriba, ecolóxico. Teno todo!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...