Saltar ao contido principal

Rica Revolución á Francesa

Receta para unha rica Revolución á Francesa:
Ingredientes:
1 Rei
2 Privilexiados (nobreza, clero)
1 Ristra de paisanos, ben queimada e afogada en impostos
1 Parlamento que sirva de pouco
1/4 Quilo de Mal día, deses nos que un se levanta cabreado con todos
1 Par de armerías
1 Torre fortaleza
1 Frontón (servirá unha sala calquera na que reunirse... as pelotas poñédelas vós)
1/2 Litro de tinta, e pluma para escribir unha señora Constitución
1 Pintor que inmortalice a escea (a falta dun Jean Jaques David, valerá un David calquera)
1 Guillotina ben afiada... por se hai que cortar cabezas... de allo, claro.

Preparación:
Cóllase unha sociedade calquera. Aderécese cun par de anos sen alimentos, sen medios para vivir e cos prezos do básico desorbitados. Engádase unha boa presada de privilexios para uns poucos (exención de impostos, decenas de dereitos sobre o resto da poboación, cargos públicos e honores reservados...). Mestúrese cun Estado en bancarrota, completamente arruinado por gastos suntuosos e prescindibles (unha guerra, uns cantos palacetes, chófers, asesores de chófers, asesores de asesores...). Réguese todo cun puñado de ideas ilustradas e un chisco de esencia das 13 colonias.  Póñase todo ao lume, refóguese ben, salpeméntese e, como dirían os franchutes... Voilà! 

Vídeo da cocción, en só dez minutos: 


Moito ánimo para mañá a 1º de Bacharelato. E Sorte!
Se estades con ganas, ou vos apetece, tedes este bo documental enteiro e dunha peza AQUÍ.

Comentarios

  1. Non sei por que me estou imaxinando esa receita de revolución posta en marcha en calquera dos paises que estan en crisis.

    Ai dios a que se aveciña!!! Jejeje

    ResponderEliminar
  2. Almudena29/11/12

    A nós este ano tamen nos puxeron este video jajaj

    ResponderEliminar
  3. David.29/11/12

    Este mismo video vímolo este ano.
    A verdade, a revolución foi inprescindible, pero o prezo foi moi caro, como din nun momento.

    ResponderEliminar
  4. Sí, é un documental moi coñecido, e non está mal.
    O vídeo explica ben, e está bastante teatralizado. Hai partes que quedan fácil na memoria. Pero eu quitaríalle os momentos "historiador explicando". O que din é interesante, pero que os enfoquen a eles continuamente acaba facéndose repetitivo e rompe bastante o dinamismo da narración.

    Desde logo, como dis ti David, foi unha revolución extremadamente violenta. Aínda que a explotación señorial e a inxustiza social anteriores tamén o eran...

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...