Saltar ao contido principal

Dez anos do Prestige

Dez anos, acaban de cumprirse. Lembrades?
Dez anos despois, Greenpeace pregúntase aquí por que non hai responsables políticos.
Dez anos despois, o capitán Mangouras, que aquel día fixo ben o seu traballo, é o máximo acusado.
Dez anos despois, doe aínda reatoparse coas imaxes daqueles fatídicos seis días negros...
Clic na imaxe.


Dez anos despois, o artigo que Arturo Pérez-Reverte publicara en El Semanal, segue explicándoo todo:
   "Se acojonaron. Así de sencillo. Fueron cobardes como ratas. O como políticos. Cuando el Prestige amaneció frente a la costa, la gente empezó a ponerse nerviosa. Entonces las autoridades, el gobierno autonómico y el gobierno central se cagaron por la pata abajo. Chof. Está chupado imaginarlo, conociendo a nuestros clásicos. Ese ministro aullando histérico: ¡Fuera! ¡Lejos! ¡Que me lo saquen de allí como sea! ¡Al quinto pino!...      
   Nadie hizo ni puto caso a los marinos, claro. Ni al capitán del Prestige, que intentaba salvar su buque y su carga, ni a los que sugerían que más vale contaminación local, controlable por grave que sea en un refugio o un puerto, que andar paseando por ahí setenta mil toneladas de fuel con la chorra fuera. Pero nones. La idea oficial no era evitar el desastre, sino que éste se produjera lo más lejos posible
   Por eso no se buscó un refugio para el barco... Por eso se obligó al capitán Mangouras a encender máquinas y a alejarse de la costa, pese a que la vibración de los motores podía aumentar la vía de agua. Por eso los remolcadores lo condujeron a mar abierto, tras el tira y afloja con la compañía holandesa de salvamento, a la que no se dio oportunidad de salvar nada, ni se tuvo en cuenta que el Atlántico norte, en esta época del año, tiene muy mala leche. Por eso se hizo navegar al Prestige a rumbo de máximo alejamiento, sin permitirle alterar éste para que recibiera el mar por babor, en vez de por donde estaba la vía de agua... Todo eso ocurrió porque les daba igual. Lejos y pronto, fue la consigna. Y una vez mar adentro, al que le toque, que se joda..." 
Por último, hai un magnífico documental sobre a traxedia, e quédavos AQUÍ. 50 minutos que quizais todos deberiamos ver. Por interese. Por responsabilidade. Por xustiza. Ou só por honrar a verdade. 

Comentarios

  1. Este claro que neste país os politicos non se queren ensuciar as mans e sempre tiran as culpas encima da cabeza de outros, o mesmo pasa co caso do Madrid Arena tanta culpa teñen os organizadores como o concello de Madrid, pero o pobre capitan intentaba facer o seu traballo e non lle deixaron.

    Coa cantidade de politicos que hai neste pais non sei como hai tan poucos ou ningun que fagan as cousas medianamente ben.

    Por certo, decirche Miguel que o otro blog xa non o utilizo pero teño un novo, aqui che deixo o link:lafelicidadsellevadentro.blogspot.com


    Saudosss

    ResponderEliminar
  2. Pois si: eran unos "hilitos", as praias estaban "esplendorosas", para nada se podía falar de "marea negra", non había "conflictividad social" e a situación estaba "controlada"...

    Xa se viu. O que non se viu foi que algún deles dera un paso adiante para asumir responsabilidades. Moi ao contrario, aí seguen, dirixindo coma se nada o rumbo deste pais.

    Que mira por onde, quizais estea a parecerse cada vez máis a aquel Prestige fendido e moribundo, arrastrado sen dirección polo océano adiante. Pero tranquilos... tamén desta vez, aínda que non o pareza, todo está "baixo control".

    ResponderEliminar
  3. A mín dame moita pena o capitán do Prestige, él fixo o que tiña que facer, foi o último en deixar o barco (non coma outros), e agardou as ordes do armador, aquí ós que había que xulgar e ás autoridades de este país, que son os verdadeiros culpables, pero como a maioría das veces pagan xustos por pecadores.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!