Dez anos, acaban de cumprirse. Lembrades?
Dez anos despois, Greenpeace pregúntase aquí por que non hai responsables políticos.
Dez anos despois, o capitán Mangouras, que aquel día fixo ben o seu traballo, é o máximo acusado.
Dez anos despois, doe aínda reatoparse coas imaxes daqueles fatídicos seis días negros...
Clic na imaxe.
Clic na imaxe.
"Se acojonaron. Así de sencillo. Fueron cobardes como ratas. O como políticos. Cuando el Prestige amaneció frente a la costa, la gente empezó a ponerse nerviosa. Entonces las autoridades, el gobierno autonómico y el gobierno central se cagaron por la pata abajo. Chof. Está chupado imaginarlo, conociendo a nuestros clásicos. Ese ministro aullando histérico: ¡Fuera! ¡Lejos! ¡Que me lo saquen de allí como sea! ¡Al quinto pino!...
Nadie hizo ni puto caso a los marinos, claro. Ni al capitán del Prestige, que intentaba salvar su buque y su carga, ni a los que sugerían que más vale contaminación local, controlable por grave que sea en un refugio o un puerto, que andar paseando por ahí setenta mil toneladas de fuel con la chorra fuera. Pero nones. La idea oficial no era evitar el desastre, sino que éste se produjera lo más lejos posible.
Por eso no se buscó un refugio para el barco... Por eso se obligó al capitán Mangouras a encender máquinas y a alejarse de la costa, pese a que la vibración de los motores podía aumentar la vía de agua. Por eso los remolcadores lo condujeron a mar abierto, tras el tira y afloja con la compañía holandesa de salvamento, a la que no se dio oportunidad de salvar nada, ni se tuvo en cuenta que el Atlántico norte, en esta época del año, tiene muy mala leche. Por eso se hizo navegar al Prestige a rumbo de máximo alejamiento, sin permitirle alterar éste para que recibiera el mar por babor, en vez de por donde estaba la vía de agua... Todo eso ocurrió porque les daba igual. Lejos y pronto, fue la consigna. Y una vez mar adentro, al que le toque, que se joda..."
Este claro que neste país os politicos non se queren ensuciar as mans e sempre tiran as culpas encima da cabeza de outros, o mesmo pasa co caso do Madrid Arena tanta culpa teñen os organizadores como o concello de Madrid, pero o pobre capitan intentaba facer o seu traballo e non lle deixaron.
ResponderEliminarCoa cantidade de politicos que hai neste pais non sei como hai tan poucos ou ningun que fagan as cousas medianamente ben.
Por certo, decirche Miguel que o otro blog xa non o utilizo pero teño un novo, aqui che deixo o link:lafelicidadsellevadentro.blogspot.com
Saudosss
Pois si: eran unos "hilitos", as praias estaban "esplendorosas", para nada se podía falar de "marea negra", non había "conflictividad social" e a situación estaba "controlada"...
ResponderEliminarXa se viu. O que non se viu foi que algún deles dera un paso adiante para asumir responsabilidades. Moi ao contrario, aí seguen, dirixindo coma se nada o rumbo deste pais.
Que mira por onde, quizais estea a parecerse cada vez máis a aquel Prestige fendido e moribundo, arrastrado sen dirección polo océano adiante. Pero tranquilos... tamén desta vez, aínda que non o pareza, todo está "baixo control".
A mín dame moita pena o capitán do Prestige, él fixo o que tiña que facer, foi o último en deixar o barco (non coma outros), e agardou as ordes do armador, aquí ós que había que xulgar e ás autoridades de este país, que son os verdadeiros culpables, pero como a maioría das veces pagan xustos por pecadores.
ResponderEliminar