Chove. Sosteño. Encadro. Mido a luz. Danzan árbores, sinuosas, ondeando no visor. Sopeso o movemento. Axusto. Velocidade. Diagragma. Telemetría. Enfoco. Esbaran, trémulas, perezosas, as bágoas no vidro. Disparo. Clic. Capturo o incapturable. Detense o tempo. Reflectido no espello en 45 º. Rebota un trozo de vida. Trepidado. Chovido. Derramado. Fronte aos ollos. Observo. Revelo a imaxe enxaulada. Positivo o negativo. E entón, de súpeto, revélase canda ela a memoria daquel libro mil veces lido, daquela páxina cen veces subliñada, daquela cita que un día envolveu ao lector na telaraña da historia tecida. Observo a fotografía.... E recordo a poderosa pócema de palabras:
"Llovía su vida, frente a sus ojos, espectáculo quieto".
Pronuncio, rumiante, a nutritiva cita. Escavo entre lomos de títulos. Rebúscoa con precisión arqueolóxica no libro. Amaso páxinas. Persigo coa mirada os trazos vivos e entusiastas do grafito. Rememoro a delicada historia. E cobizoso de agasallala e apuntalala na memoria (miña, vosa), reescribo, envexoso, o insólito inicio...
"Aunque su padre había imaginado para él un brillante porvenir en el ejército, Hervé Joncour había acabado ganándose la vida con una insólita ocupación, tan amable que, por singular ironía, traslucía un vago aire 'femenino'. Para vivir, Hervé Joncour compraba y vendía gusanos de seda..."
Pronuncio, rumiante, a nutritiva cita. Escavo entre lomos de títulos. Rebúscoa con precisión arqueolóxica no libro. Amaso páxinas. Persigo coa mirada os trazos vivos e entusiastas do grafito. Rememoro a delicada historia. E cobizoso de agasallala e apuntalala na memoria (miña, vosa), reescribo, envexoso, o insólito inicio...
"Aunque su padre había imaginado para él un brillante porvenir en el ejército, Hervé Joncour había acabado ganándose la vida con una insólita ocupación, tan amable que, por singular ironía, traslucía un vago aire 'femenino'. Para vivir, Hervé Joncour compraba y vendía gusanos de seda..."
Seda, Alessandro Baricco
(editorial Anagrama)
E o seu final... "De vez en cuando, en los días de viento, bajaba hasta el lago, y pasaba horas mirándolo, puesto que, dibujado en el agua, le parecía ver el inexplicable espectáculo, leve, que había sido su vida."
ResponderEliminarUnha sorpendente e conmovedora historia, nostálxica coma un día de chuvia... Unha sucesión de "pócemas de palabras"...
O final é incrible, Asun. É un libro espectacular, tan fino e suxerente como o seu título. Lino hai oito anos, e quedei sobrecollido. E desde entón non coñecín nin un só lector ao que non lle guste.
ResponderEliminarÉ imposible elixir unha única cita, pois todas as páxinas teñen algunha frase redonda. Esta paréceme que tamén retrata ben a sinxeleza e magnetismo do personaxe principal:
"A quienes venían a visitarle les relataba sus viajes. Escuchándole, la gente de Lavilledieu aprendía el mundo y los niños descubrían lo que era la maravilla. Él narraba despacio, mirando en el aire cosas que los demás no veían."