Saltar ao contido principal

Castros virtuais, sen saír da casa

Por Tutatis! Xa era hora. Acábase de presentar o Museo Virtual da Cultura Castrexa. Bah, outro museo máis, dirá alguén. Pois nada diso. Porque Virtual quere dicir que o visitas sen moverte da túa casa. 


A golpe de clic podes plantarte en cinco dos castros máis espectaculares da antiga Gallaecia, acceder a vistas en 3D, a imaxes panorámicas, patealo dun lado a outro ou elixir ti mesmo os detalles que queres que o experto che explique mellor. É máis, se hai museo ao lado, tamén podes entrar virtualmente. Sempre desde a casa, e de balde!


Ademais das visitas virtuais, destaco un catálogo en 3D de pezas caracterísiticas da época dos castros: fíbulas, armas, cerámica... de todo. Desde os laterais da páxina principal tamén se pode acceder a moita información presentada dun xeito breve e visual. Incluídos os horarios de visita. E se che vai o cinematográfico, Bandua, a visión en documental deses cinco castros galaicos.

A maioría dos castros galegos teñen entre tres mil e dous mil anos de antigüidade. Hainos a patadas e a maioría están sen escavar arqueoloxicamente (un exemplo que xa visitaramos en Caronte, AQUÍ). Precisamente estes adoitan ser os que conservan un maior encanto. Quizais polas formas que se adiviñan baixo a terra, ou tal vez polo misterio do que non podemos ver máis ca na nosa imaxinación: Como vivirían? Cantos estarían? Como sería esta paisaxe? A quen temerían? Como latería todo aquí abaixo, onde agora pousamos os pés? O caso é que fannos moita falla iniciativas coma esta. Necesitamos potenciar o valor do patrimonio histórico, facelo visible, achegalo á xente, metelo nas casas se é posible. Facer que todos o coñezan para que todos poidamos amalo, entendelo, coidar del... Boa viaxe. Virtual! (clic nas imaxes para entrar).

Comentarios

  1. Só dúas pegas para un proxecto fantástico e marabilloso:

    1) Versión en galego?
    2) Baroñaaaaa!!!

    ResponderEliminar
  2. Samantha6/7/12

    Paréceme unha moi boa idea para aprender cousas novas sobre Galicia. E se non podes saír da casa, aínda mellor!
    PD: O de "Por Tutatis!" foi unha pregunta onte de "Atrapa un millón" jeje.

    ResponderEliminar
  3. Ola Samantha!

    E para os que non vimos onte o programa que mencionas... sempre atoparedes un PorTutatis! nas historias de Astérix e demais habitantes da Galia.

    ResponderEliminar
  4. Sandra6/7/12

    Encántame! é unha moi boa idea, paréceme que non se da a coñecer o suficiente o noso patrimonio histórico e esta é unha boa forma de facelo se non podes achegarte a visitalos. E tamén de obter información sobre eles, pero estar alí, visitalos, e o que dis ti Miguel imaxinarte coma serían as súas vidas, é moi interesante,curioso, divertido. Tes razón falta o gran castro de Baroña, supoño que o acabaran poñendo tamén.
    Eu tamén vexo Atrapa un millón, pero onte perdinme o de "Por tutatis", terei que voltar a ver Asterix! co que me gustou sempre!

    ResponderEliminar
  5. Asi que este profe preocupado polo patrimonio ven para Tui! En Budiño, no Ceip da Cruz, hai unha profe disposta a colaborar no que se poida, por rescatar algo desta zona... E ademais, a tal profe estudou no insti de Meira! Avisa cando esteas por aqui! Saudos e parabens.

    ResponderEliminar
  6. Ola Proída.
    Moitas grazas pola túa mensaxe. Mira que coincidencia o de Meira! Coñezo ben o Faro, e o Castelo, e algunha outra cousa por esta zona, xa que estou moi cerca dela, así que, aviso: estou por aquí!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...