Saltar ao contido principal

Debate ao estilo neonazi

Que fai un Neonazi nun debate? Podería ser un chiste, pero non; é unha pregunta con resposta. Tras aquela roda de prensa querendo emular a "La Ola" en plan charramangueiro, os neonazis gregos seguen ao seu: armándoa na rúa, ameazando entrar de cheo no parlamento e dando a nota nos medios de comunicación. Onte, nun debate televisado deixaron outra perla cultivada. E temos moitos motivos para preocuparnos. Pero moitos. Porque un extremista non entende de argumentos, nin de razóns, nin de ideas, nin de ética, e moito menos de respecto. Un neonazi exalta a violencia. Non sabe convivir co diferente. É máis, se puidera, exterminaría a todo o que discrepa, en ideas ou en aspecto. E sen cortarse un pelo. Incluso nun plató de televisión:


O portavoz do partido de extrema dereita "Amencer Dourado" (6% dos votos en Grecia), saiu por patas tras agredir así ás dúas parlamentarias de esquerdas que debatían con el (unha delas recordoulle que proximamente deberá enfrontarse a un xuízo por atraco a man armada). E é que Nazi e Debate, son palabras que non pegan nin con cola. As imaxes son unha proba xudicial para a policía, que emitiu unha orde de arresto; pero sobre todo son, para nós, un motivo para sermos críticos. Para estar alerta. 

Comentarios

  1. Totalmente de acordo contigo Andrea, non creo que fose casualidade que arremetera precisamente contra mulleres.

    O vídeo que achegas é tan preocupante como o de Grecia. Demostra que o do fascismo é un perigo moi presente aquí mesmo. Un perigo que algúns dan por desterrado, pero que agroma moi ben no caldo de cultivo da crise, a corrupción e a falta de ética en persoas que deberan ser exemplo para o resto da cidadanía.

    A parafernalia e o culto da violencia impresionan, e iso é o que buscan: paralizar mediante o medo. Fronte a eles, cautos si; medo non.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...