Saltar ao contido principal

Felicidade a pedais

Ás veces un pregúntase que é o máis valioso na vida. Probablemente a resposta é o que nos fai sentir Ben. Ben non ten por que ser feliz. A felicidade é unha palabra que só aparece por momentos na vida. Se cadra, Ben quere dicir: sentirnos tranquilos, entendidos, útiles, importantes, acompañados, estimados, libres tamén. Como somos un ser social, precisamos de outros para lograr sentirnos así. Pero de cando en vez é posible alcanzar un pouco de felicidade por outras vías: están os libros, as películas, a música, os lugares que consideramos especiais, un bo paseo en bici e, por suposto, os animais que achegamos á nosa vida para acompañarnos mutuamente. A lealdade ten a cara dese can doce e alegre que, por moito tempo que botes fóra, nunca che fará nin o máis leve reproche.

Cando logramos xuntar dúas destas cousas nun só momento, a dose de felicidade é dobremente intensa, duradeira e reparadora. Única. E se hai un can-atleta de por medio, intensa a rabear: 


Esta cadela é pura enerxía, cómese ata as pedras. Pero para os que non teñades unha Lily, a bici sempre será un punto de conexión coa infancia, a independencia e as primeiras sensacións de liberdade. A bici é alegría pura. E non entendo como non a utilizamos a diario. É máis, reivindico a bici. Por exemplo para ir a clase. Ou para desestresar. Ou para liberar tensións. Ou para tonificar o corpo. Ou para retarnos cun descenso vertixinoso, dos que fan lanzar aturuxos a cada salto... Coma este. Aviso: agarrádevos que hai curva. Ou como dirían en Meira, ferro a fondo... e fe en dios. Estades preparados? Pois para iniciar o voso descenso, clic AQUÍ.

Comentarios

  1. Sandra28/5/12

    Qué bo!! encántame!! como desfruta e parece que non lle chega!! Son uns amigos excepcionais, fannos felices e dá gusto velos felices a eles tamén!!! Un gran vídeo!!

    ResponderEliminar
  2. Isto tamén nos dá unha idea de toda a enerxía que un can ten e precisa liberar, e o feliz que isto o fai.

    Non é so cuestión de que teña espazo ou comida, senón de poder darlle un tempo e atencións de calidade, de axudalo a sentirse útil e de compartir momentos xunto á persoa que el adoptou como amigo.

    ResponderEliminar
  3. Vitoria4/6/12

    Ler en bicicleta?
    Mira o que contesta Lezama Lima ós que botan a culpa de que non len á televisión, ou ó cine, ou a internet...:
    "Ya en el siglo pasado, el librero Choiseul decía: “La bicicleta mata la lectura”. Nada podrá desviar al hombre hecho para la lectura. Esa es una constante, una clase, la de los lectores, que nada podrá extraerles las barbas de las escrituras. Existe el mundo de la bicicleta, existe el mundo de los lectores, y al utilizarse la ley de los equilibrios, lo único que podrá suceder es que se lea en esa misma paleontología, la bicicleta."
    Paleontoloxía, a bicicleta? Que xenial!

    ResponderEliminar
  4. "Nada podrá desviar al hombre hecho para la lectura... nada podrá extraerles las barbas de las escrituras".
    Que grande!

    Paleontoloxía + Bicicleta = Xadrez con música. Poesía pura. "Paradiso".

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d