Saltar ao contido principal

No somos cojos, somos cojonudos

Ambos chámanse Albert e comparten algo que os fai únicos: que padeceron enfermidades moi importantes, pero que souberon afrontalas e superalas cunha actitude xenial. De xenio. 

O primeiro deles quizá vos sone, pois xa lle dedicáramos unha entrada hai tempo por unha entrevista fantástica en Buenafuente (clic AQUÍ). É Albert Casals: 19 anos de idade e en cadeira de rodas despois de perder as pernas por unha leucemia. A pesar de iso (ou grazas a iso?), leva recorridos xa máis de corenta países, pois desde os 15 viaxa (sen cartos!) por todo o mundo. Imposible non sorrir ao velo, e menos aínda non pararse a pensar ao escoitalo. 

"Tenemos miedo de demasiadas cosas, y el miedo es lo contrario a la felicidad"



O segundo é Albert Espinosa: escritor de novelas superventas que acaso coñezades (como "Si tú me dices vén lo dejo todo... pero dime vén"), e guionista de películas tan entrañables como Héroes ou Planta 4ª. A el tocoulle padecer nada menos que tres cancros, pasar dez anos metido nun hospital e perder unha perna, un pulmón e medio fígado. Pero ten un sorriso inalterable e rezuma tanta vida como catro persoas xuntas... Ou eran 4,8? (a resposta e explicación no vídeo, claro). 

Teníamos un grito de guerra en el hospital: no somos cojos, somos cojonudos
En el hospital no te mueres de cáncer, te mueres de aburrimiento
Antes de perder la pierna, le hice una fiesta de despedida
Soy el único que puede decir aquí que tiene un pie en el cementerio
Cuando crees que conoces todas las respuestas, llega el universo y te cambia todas las preguntas


Como dirían eles,  Cojos no, cojonudos.

Comentarios

  1. marisa27/4/12

    Que fermosa entrada, a verdade é que a Albert Casals xa o vira en Buenafuente e quedei alucinada vendo por todo o que había pasado a actitude que tén e ademais gustoume moito escoitalo, é admirable. Albert Espinosa non queda atrás, os dous pasaron por momentos moi difíciles pero saben sacar o mellor de esa experiencia. ¡mais que cojonudos!

    ResponderEliminar
  2. Que se pode engadir dalguén capaz de facer correr unha cadeira de rodas no camiño de pedras que queda entre as vías do tren?

    Calquera palabra é inútil.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d